هدیه باران

هدیه باران ...

آسمان هم مثل دل او گرفته بود. نگاهی به چشم های معصومش کرد. به چشم های معصوم فرزندش و بچه های دیگرش. دیگر چیزی در خانه برای سیر کردن شکم آنها نداشت. با چشمانی اشکبار رو به آسمان دعا کرد. غرش پیاپی رعد و برق سکوت دهکده را شکست. شرشر باران، غبار دلش را شست. دعایش چه زود مستجاب شد. زن خوشحال شد و از خانه بیرون رفت. مدتی بعد با زنبیلی پر از قارچ های کوهی بازگشت.

برگرفته از کتاب «آرامش گنجشک ها» اثر مصطفی چترچی.