دفتر شعر من ای دوست ز تو نام گرفت

دفتر شعر من ای دوست، ز تو نام گرفت
قلمم از رخ زیبای تو الهام گرفت

مصرع اول هر بیت ،بجز یاد تو نیست
تا که ابیاتِ غزل ،از تو سرانجام گرفت

هر چه از عشق سرودم، همه در وصف تو بود
هر کلامی که نوشتم ،ز رُخَت وام گرفت

دلم از دیده به هر سو نگران ، داشت نگاه
تا تو را دید نگاهم ، دلم آرام گرفت

مسجد و میکده ،جز وصف جمال تو نبود
سر به محراب و، دل از دست توأم جام گرفت

نظری دل به دلِ حادثه بسپار و برو
چون تو بسیار در این حادثه ‌، ایام گرفت