بسم الله الرحمن الرحم

بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت اول : چقدر به یاد امام زمان علیه السلام هستیم و چگونه؟
حضرت امام مهدی علیه السلام:إنّا غَيْرُ مُهْمِلينَ لِمُراعاتِكُمْ، وَ لاناسينَ لِذِكْرِكُمْ، وَلَوْلا ذلِك لَنَزَلَ بِكُمْ الْلَأواءُ وَاصْطَلَمَكُمْ الْأعْداءُ فَاتَّقوا اللّه َ جَلَّ جَلالُهُ - ما در رعايت حال شما كوتاهى نمى‌كنيم و یاد شما را فراموش نمى‌كنيم، اگر جز اين بود گرفتاريها بر شما فرود مى‌آمد و دشمنان شما را ريشه كن مى‌كردند؛ پس تقواى خداى بزرگ را پيشه خود سازيد.(بحار الانوار 53: 175)
ذکر - یاد توسط انسان، فقط ذهنی و لفظی نیست، بلکه در اصل، توجه می‌ باشد و یاد نزد مُحبّ و محبوب، همیشه دو طرفه است.
شرح بیشتر : برخی گمان دارند که ذکر - یاد، الفاظی چون: الله اکبر، سبحان الله و الحمد لله می‌باشد که به زبان می‌ آوریم، در حالی که ذکر زبانی، اگر بیان حالت قلبی نباشد، فایدۀ چندانی ندارد.
نقطۀ مقابل ذکر - یاد ذهنی، فراموشی است، مانند این که صورت چیزی که آدمی در ذهن داشت، از ذهن او پاک شود، هر چند برای چند دقیقه؛ چنان که وقتی مشغول به کاری می‌شویم، کارهای دیگری که در ذهنمان بود را فراموش می‌نماییم.
اما، نقطۀ مقابل ذکر - یاد قلبی، غفلت است، و البته یادی که در قلب باشد، به ذهن نیز خطور می‌کند. وقتی قلب به یاد محبوب افتاد، دلش تنگ شد، قصد دیدار نمود، ذهن نیز فعال می‌شود که برای وصال چه کند؟
ممکن است ذکر - یاد ذهنی، فقط سبب مشغولیت ذهن شود و بلافاصله با مشغولیت به امر دیگری، مورد فراموشی قرار گیرد؛ اما آن چه به آدمی اضطراب یا اطمینان و آرامش می‌دهد، ذکر - یاد قلبی می‌باشد؛ مانند کسی که دلش به یاد مادر بیمارش افتاده و مضطرب شده، یا کسی که یاد بهبود مادر، به او آرامش می‌دهد؛ لذا فرمود:الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ - آنها كسانی هستند كه ايمان آورده‏‌اند و دلهايشان به ياد خدا مطمئن و آرام است، آگاه باشيد با ياد خدا دلها آرامش می‌يابد.(سوره رعد آیه 28)
مقصود از این یاد، صرفاً خطورات ذهنی یا قلبی نیست، بلکه توجه است و توجه در اتخاذ مواضع و جهت‌گیری تجلی، ظهور و بروز دارد.
بدیهی است که فراموشی به خداوند سبحان راه ندارد؛ اما می‌فرماید:فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِي وَلَا تَكْفُرُونِ - پس به ياد من باشيد تا به ياد شما باشم، و مرا شكر بگذارید و كفران در برابر نعمتها نكنيد.(سوره بقره آیه 152)(ادامه دارد...)