دوستت دارد و از دور کنارش هستی

دوستت دارد و از دور کنارش هستی
روی دیوار اتاق و سَر ِکارش هستی

آخرین شاعر ِ دیوانه تبارش هستی
دل من ! ساده کنم ! دار و ندارش هستی!

دوستش داری و از عاقبتش با خبری
دوستش داری و باید که دل از او نبری

دوستت دارد و دیوانگی ِ محض است این
دل من! لطف بفرما سر جایت بنشین

دوستش داری و سرگیجه ای و سرگردان
دل من ! آن دل ِ آرام مرا برگردان