وقتش رسیده بیدار شوید چیزی نیست شما خواب بودید

وقتش رسیده بیدار شوید، چیزی نیست، شما خواب بودید!

دوست دارم کسی همینطور بی‌هوا بیاید بالای سرمان، تکانمان بدهد، بیدارمان کند و یک لیوان آب بدهد دستمان. که چشم باز کنیم و این روزها و ماه‌هایی که گذشتند به اندوه، تمامشان خواب باشند، که ترسیده و عرق کرده‌ از شدت کابوس، بلند شویم و نفس نفس بزنیم و خدا را شکر کنیم که همه‌اش خواب بوده و بی‌معطلی اطراف و عزیزانمان و آدم‌ها را چک کنیم و مطمئن شویم همه چیز سرجای خودش هست، که آغوش‌ها و بوسه‌ها ترسناک نیستند و بازارها متورم نیست، که هیچ‌کس از هیچ‌کس دیگر فاصله نمی‌گیرد و کسی از دوست داشتن کسی دیگر نمی‌ترسد.
دوست دارم آب بریزند روی صورتمان تا بیدار شویم و بگویند داشتی توی خواب، گریه می‌کردی، که خوابمان را تعریف کنیم و هیچ‌کس باورش نکند. که دستمان را بگیرند، کنارمان بنشینند و ما بعد از دلهره‌های کابوسی عمیق و طولانی، آرام شویم.