باید فراموشت کنم

باید فراموشت کنم . . . .

چندیست تمرین می کنم . . . .

من می توانم . . . . !

می شود . . . . !

آرام تلقین می کنم . . . .

حالم ، نه ، اصلا خوب نیست . . . .

تا بعد، بهتر می شود . . . .

فکری برای این دلِ آرام غمگین می کنم . . . .

من می پذیرم رفته ای . . . .

و بر نمی گردی همین . . . . !

خود را برای درک این ، صد بار تحسین می کنم . . . .

کم کم ز یادم می روی . . . .

این روزگار و رسم اوست . . . .

این جمله را با تلخی اش ، صد بار تضمین میکنم . . . .