نب

۳.نبأ: ۱۲-۱۶
وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا
و بر فراز شما هفت (آسمان) استوار بنا کردیم.
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا
و (خورشید را) چراغی فروزان قرار دادیم.
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا
و از ابرهای متراکم و فشرده، آبی فراوان فرو فرستادیم.
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا
تا بوسیله آن دانه و گیاه
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا
و باغهای پر درخت بیرون آوریم.

((( نکته ها )))

«معصرات» از «عصر» به معنای فشردن، یا صفت ابرهای باران‏زاست که گویا چنان خود را می‏فشرند که باران ببارند و یا صفت بادهایی که ابرها را متراکم و فشرده می‏سازد تا از آنها باران ببارد.(۳)
____________________
۳) تفسیر المیزان.

((( پیام ها )))

۱- خداوند اداره هستی را بر اساس یک نظام مشخص (نظام سببیّت و علّت و معلول) قرار داده است. (نور و حرارت خورشید همراه با ابر و باران، عامل تولید دانه و گیاه می‏شود.) «سراجاً وهّاجاً... ماءً سجاجاً لنخرج به حبّاً و نباتاً»
۲- قرآن، شعر نیست، امّا از آهنگ و موسیقی خاصّی برخوردار است. «وهّاجاً، ثجّاجاً، نباتاً»
۳- اسباب و وسایل طبیعی، نباید ما را از خداوند غافل کند. «لنخرج به...»
۴- خداوندی که زمین مرده را با نزول باران به صورت بوستانی پر درخت در می‏آورد، از زنده کردن مردگان عاجز نیست. «لنخرج به... جنّات الفافاً»