تو چه میدانی زیباییت چه به روز دل آدم می آورد

تو چه میدانی زیباییت چه به روز دل آدم می آورد!
چه میکند با چشمانم!
تو کی نشسته ای و خودت را تماشا کرده ای؟
تو در کدام صبح پاییزی قدم زدنت را دیده ای؟
در کدام برف زمستان برق چشمانت را به تماشا نشسته ای؟
تو در کجای تاریخ خودت را بوسیده ای؟
فقط بگو زیباییت تا حالا کلافه ات کرده؟!
من امروز کلافه ام...
کلافه ی زیباییهات وقتی همه ی شهر تو را عاشقانه تماشا میکنند!
و تو وعده ی بهار میدهی به باغچه...
من کلافه ام از ذوق کردن گلهای باغ....
من کلافه ام از خودم...
از تو....
از این همه زیبایی کلافه ام!
من از حسودی کلافه ام!