هفت سین

#هفت سین
فِرزان ( فلسفه‌ی) خوانِ هفت سین نوروز

💥چرا "هفت"؟
شماره‌ی هفت در زبان باستانی به نام ”امرداد” است.، هفت واژه را به نشانه‌ی جاودانگی آن برگزیده و بر خوان نوروزی می‌چینند.

💥چرا "سین"؟
بنا به بازگفتی بسیار نادرست، هفت "سین" نخستین‌بار هفت "شین" بود. گزینه‌‌های هفت‌ "شین"، از شهد (شیره درختان)، شیر، شراب، شکر، شمع، شمشاد و شابه (میوه به‌ویژه سیب) بود.
ولی پس از باشندگی اسلام به شوند نارواییِ گسارش" شراب" این هفت "شین" به هفت "سین" ترادیسید( تبدیل شد).
این گفتار از بُن نادرست است، زیرا پیش از اسلام، ایرانیان واژگانی چون شراب و شهد و شمع و شکر نداشتند!!

به گفته‌ای، "سین"، واژه‌ی نخست نام هفت فرشته باستانی پارسی است. همه‌ی آن‌ها دارای ویژگی‌های نیکو بودند.

🔅هفت‌سین ایرانی

سین‌های نوروزی سرسری برگزیده نشده‌اند. نکته‌ی در خور نگرش در باره‌ی هفت‌سین باستانی و کهن، که از زمان باستان تا امروز، نیاکان ما بر خوان نوروزی می‌نهادند این است که هفت‌سین باید دارای این پنج ویژگی باشد:
۱ - نام آن‌ها پارسی باشد
۲ - با بندواژه‌ی(حرف) "سین" آغاز شود
۳ - دارای ریشه‌ی گیاهی باشد
۴ - خوردنی باشد
۵ - نام آن‌ها از واژه‌های آمیخته(ترکیبی) مانند سبزی‌پلو، ساخته نشده باشد.

با نگرش به پنج بند بالا، می‌بینیم که «سیب، سیر، سماغ(۱)، سرکه، سمنو، سبزی(یا سبزه) و سنجد» همه دارای این پنج ویژگی هستند.
- سنبل(۲): نه خوراکی است و نه پارسی، تازی است.
- سکه(۳): نه خوراکی است و نه پارسی، تازی است.
- سماور(۴): نه خوراکی است و نه پارسی، روسی است.

- "سبزه" اردیبهشت، نماد آب‌های پاک
- "سیب" فرشته‌ی سپندارمذ، فرشته‌ی زن، نماد بارداری و پرستاری
- "سنجد" فرشته‌ی خرداد، نماد دلبستگی
- "سرکه" فرشته‌ی امرداد، نماد جاودانگی
- "سمنو" فرشته‌ی شهریور، نماد خوار و بار
- "سماغ" فرشته‌ی بهمن، نماد باران

پاینده ایران سرافراز