قسمت سوم

(قسمت سوم)

نسل کشی و برده گیری آشوربنیپال

به راستی اگر محتوای منشور کوروش بزرگ را به عنوان یک فاتح، با کتیبه‌های آشوربانیپال (بازهم به عنوان یک فاتح) مقایسه کنیم، در می‌یابیم که در حال مقایسه میان دریا و بیابان هستیم و در این میان اگر کسی بیاید و بگوید که دریا و بیابان هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند، تردیدی نیست که وی یا عقلانیت را باخته است و یا اینکه سودش در درک  نکردن این دو مفهوم است!

بیایید با هم یکی از کتیبه‌های آشوربنیپال را بخوانیم:

پیکره گاوهای نر وحشتناکی را که زینت بخش درها بودند از جا کندم، معابد ایلام را با خاک یکسان کردم و خدایان و الهه‌های آن را به باد یغما دادم. سپاهیان من به بیشه‌های مقدس آنان که تا آن هنگام هیچ بیگانه‌ای از کنار آنها گذر نکرده بودگام نهادند، اسرار آن را دیدند و به آتش کشیدند. من قبور شاهان قدیم و جدید آن را… ویران و متروک کردم… من مدت یک ماه و بیست و پنج روز راه سرزمین ایلام را به بیابان ویران ولم یزرعی تبدیل کردم. من در روستاهای آن نمک و سیلهو کاشتم. من دختران شاهان، همسران شاهان، همه خانواده‌های قدیم و جدید شاهان ایلام، شهربانان، شهرداران شهرها… تمامی متخصصان، ساکنان مرد و زن… چهار پایان بزرگ و کوچک را که تعدادشان از ملخ بیشتر بود به عنوان غنیمت جنگی به سرزمین آشور روانه ساختم… (مجید زاده، ۱۳۸۰: ص ۳۳۷).

به راستی کسانی که استوانه کوروش را با این کتیبه‌ها یکی می‌دانند آیا با خِرَد آشنایی دارند؟!


خردگان (http://kheradgan.ir/)

مقاله اصلی:
http://kheradgan.ir/?p=15238

#ایران
#ایرانی
#ایرانیان
#کوروش
#کوروش_بزرگ
#منشور_کوروش_بزرگ
#کشور_ایران
#خون_و_دل
#سرود_ایرانیان
#آریایی
#اتحاد
#افتخار_ایران
#افتخار_ایرانی
#سخنان_ارزشمند