ﻣﻨﻢ ﺣﺎﻝ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﻦ ﻫﺮﺯﮔﺎﻫﯽ
ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﺎﺵ ﺍﮔﺮ ﺑﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﺍﮔﺎﻫﯽ
.
ﺭﻫﺎﯾﻢ ﮐﻦ ﺩﺭﻭﻥ ﺩﺷﺖ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﻏﻮﺷﺖ
ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺯﺍﻏﯽ ﮐﻪ ﭘﻨﯿﺮﺵ ﺩﺍﺩ ﺭﻭﺑﺎﻫﯽ
.
ﭼﺮﺍ ﮔﺎﻫﯽ، ﻟﺒﺎﻧﺖ ﺍﻋﺘﯿﺎﺩ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﻓﮑﺮﻡ ﺑﺎﺵ
ﮐﻪ ﻣﻌﺘﺎﺩﻡ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭﺕ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ،ﺭﺍﻫﯽ ،
.
ﭘﺮ ﺍﺯ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺍﻡ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﻗﺼﺮ ﺗﻮ ﺍﺯﺍﺩﻡ
ﺑﺮﻡ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﺮﯾﺪﺍﺭﻧﺪﻣﻦ ﺭﺍ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﭼﺎﻫﯽ
.
ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﻢ ﯾﺎ ﮐﻪ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ
ﻧﻪ ﻣﯿﺮﯼ ﻭ ﻧﻪ ﻣﯿﻤﺎﻧﯽ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﮔﻤﺮﺍﻫﯽ
.
ﮐﺸﯿﺪﻡ ﻧﻘﺸﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﯾﺖ ﺩﺭﻭﻥ ﺩﻓﺘﺮﯼ ﮐﺎﻫﯽ
ﺗﺮﮎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺍﺣﺴﺎﺳﻢ ﻭﺍﻣﺪ ﺑﻪ ﻫﻮﺍ ﺧﻮﺍﻫﯽ
.
ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺷﻌﺮ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ
ﻣﻨﻢ ﺣﺎﻝ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﻦ ﻫﺮﺯ ﮔﺎﻫﯽ...