بازتاب خطبه امام سجاد علیه السلام و پاسخ او به گفتار

!! بازتاب خطبه امام سجّاد علیه السّلام و پاسخ او به گفتار کوفیان ..... ص : 179
(1) خطبه حضرت سجّاد علیه السّلام موجب شد که از هر سو صداها بلند گردید، گروهی به گروه دیگر میگفتند: «هلاک شدید و نفهمیدید.»
آنگاه امام سجّاد علیه السلام فرمود: «خدا رحمت کند کسی را که نصیحت مرا بپذیرد، و وصیّت مرا به خاطر خدا و رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله و سلم و خاندانش نگهدارد، چرا که بر ما لازم است پیروی نیکی از رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله و سلم نماییم.»
در این هنگام همه حاضران گفتند: «ای فرزند رسول خدا! همه ما شنوا و فرمانبردار شما هستیم، پیمان تو را حفظ کنیم، و دل به تو بندیم و از تو جدا نشویم، به ما فرمان بده که مطیع فرمان توئیم، جنگ کنیم با هر که با تو بجنگد، صلح کنیم با هر که با تو صلح کند، و از یزید (لعنه اللَّه) قصاص نماییم، و از کسانی که به تو و ما ستم کردند، بیزاری جوییم.»
امام سجّاد علیه السّلام به آنها رو کرد و فرمود:
هیهات هیهات ایّها الغدرة المکرة، حیل بینکم و بین شهوات انفسکم، أ تریدون ان تأتوا الیّ کما اتیتم الی ابی من قبل؟! کلّا و ربّ الرّاقصات، فانّ الجرح لما یندمل ...،
هیهات و هرگز!! ای فریبکاران دغلباز که به خواستههای دل نخواهید رسید، آیا میخواهید همان گونه مرا یاری کنید که پدر مرا یاری کردید؟ هرگز چنین نخواهد شد، سوگند به پروردگار شترانی که حاجیان را به منی و عرفات میبرند، هنوز زخمها التیام نیافته است پدرم همراه یارانش دیروز کشته شدهاند، و هنوز داغ رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله و سلم فراموش نشده است و داغهای پدر و فرزندان پدر و جدّم، موی رخسارم را سفید کرده و تلخی آن در بین حلقوم و حنجرهام
غمنامه کربلا، ص: 180
بجاست، و اندوه آن در سینهام باقی مانده است، (1) خواهش من از شما این است که نه با ما باشید و نه بر ما.
در این هنگام امام سجّاد علیه السّلام این اشعار را خواند:
لا غرو ان قتل الحسین، و شیخه قد کان خیرا من حسین و اکرما
فلا تفرحوا یا اهل کوفة بالّذی اصاب حسینا کان ذلک اعظما
قتیل بشطّ النّهر روحی فدائه جزاء الّذی ارداه نار جهنّما
«عجبی نیست اگر حسین علیه السّلام (از روی ظلم) کشته شد، چرا که پدرش علی علیه السّلام که از او برتر و گرامیتر بود کشته شد.
ای مردم کوفه! از آنچه که بر حسین علیه السّلام وارد شد، شادمان نباشید، چرا که گناهی بزرگتر از هر گناه مرتکب شدهاید جانم به فدای آن حسینی که در کنار نهر فرات کشته شد، که کیفر آن کسانی که او را کشتند و خوار شمردند، آتش دوزخ است.»
برگرفته از کتاب لهوف