شوربختی بین که با آن شوق و رنج
شوربختی بین که با آن شوق و رنج«
در زمین شوره سنبل» کاشتم!
– گل؟چه جای گل، گیاهی برنخاست
در پی صد بار بذرافشانیام
باغ من، اینک بیابان است و بس
وندر آن من مانده با حیرانیام!
پوزشم را میپذیری،بی گمان
عشق با این اشکهابیگانه نیست
دوستی بذریست، اما هر دلی
درخور پروردن این دانه نیست.
#فریرون_مشیری
در زمین شوره سنبل» کاشتم!
– گل؟چه جای گل، گیاهی برنخاست
در پی صد بار بذرافشانیام
باغ من، اینک بیابان است و بس
وندر آن من مانده با حیرانیام!
پوزشم را میپذیری،بی گمان
عشق با این اشکهابیگانه نیست
دوستی بذریست، اما هر دلی
درخور پروردن این دانه نیست.
#فریرون_مشیری
- ۲۶۰
- ۲۶ دی ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۶)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط