ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﻡ ، ﺗﻮ ﻫﻤﺴﻔﺮﻡ ﺑﻮﺩﯼ
ﻭﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻓﯽ ﺭﻓﺘﻢ ، ﺗﻮ ﺭﺍﻫﺒﺮﻡ ﺑﻮﺩﯼ
ﺑﺎ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻢ ، ﭘﺎﺳﺦ ﺯ ﺗﻮ ﺑﺸﻨﯿﺪﻡ
ﺑﺮ ﻫﺮ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﮐﺮﺩﻡ ، ﺗﻮ ﺩﺭ ﻧﻈﺮﻡ ﺑﻮﺩﯼ
ﺩﺭ ﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﻣﻦ ﭼﻮ ﮔﻞ ، ﺩﺭ ﮐﻨﺞ ﻟﺒﻢ ﺧﻔﺘﯽ
ﺩﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﯼ ﻣﻦ ﭼﻮ ﺍﺷﮏ ، ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺗﺮﻡ ﺑﻮﺩﯼ
ﺩﺭ ﺻﺒﺤﮕﺎﻩ ﻋﺸﺮﺕ ، ﻫﻤﺪﻭﺵ ﺗﻮ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ
ﺩﺭ ﺷﺎﻣﮕﺎﻩ ﻏﺮﺑﺖ ، ﺑﺎﻟﯿﻦ ﺳﺮﻡ ﺑﻮﺩﯼ
ﺁﻭﺍﺯ ﭼﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ، ﺳﻮﺯ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻡ ﺑﻮﺩ
ﭘﺮﻭﺍﺯ ﭼﻮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ، ﺗﻮ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﻡ ﺑﻮﺩﯼ
ﻫﺮﮔﺰ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺗﻮ ، ﯾﺎﺭ ﺩﮔﺮﯼ ﻧﮕﺰﯾﺪ
ﮔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﮕﺰﯾﻨﺪ ، ﯾﺎﺭ ﺩﮔﺮﻡ ﺑﻮﺩﯼ