ﺩﯾﺸﺐ ﻧﻔﺴﻢ ﺑﻮﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﯼ
ﺩﻝ ﻣﺴﺖ ﺳﺮ ﮐﻮﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﯼ
ﺍﺯ ﺣﻨﺠﺮﻩ ﯼ ﻋﺸﻖ ﺻﺪﺍﯼ ﺗﻮ ﺷﻨﯿﺪﻡ
ﮔﻮﺷﻢ ﺑﻪ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﯼ
ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﯼ ﻣﻦ ﮔﺮﺩ ﻏﺮﯾﺒﺎﻧﻪ ﻣﻬﺘﺎﺏ
ﺁﻣﯿﺨﺘﻪ ﺑﺎ ﺑﻮﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﯼ
ﻭﻗﺘﯽ ﻏﺰﻝ ﭼﺸﻢ ﺳﯿﺎﻩ ﺗﻮ ﺳﺮﻭﺩﻡ
ﺷﺐ ﻣﻄﻠﻊ ﮔﯿﺴﻮﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﯼ
ﺑﯽ ﻣﯽ ﺳﺮ ﻣﻦ ﻣﺴﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﻨﮓ
ﻧﺎﺯ ﺳﺮ ﺯﺍﻧﻮﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﯼ
ﺭﻓﺘﻢ ﺯ ﺧﻮﺩ ﺁﻥﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺑﻮﺩﻥ
ﺑﺎﺭﯾﮏﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻮﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﯼ
ﺁﺧﺮ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺷﮑﺴﺘﻢ
ﻣﻪ ﺁﯾﻨﻪ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﯼ **