چند سالی در فراقکربلایت مانده ام

چند   سالی    در    فراق  کربلایت   مانده ام،
در   فراق گنبد و  صحن  و  سرایت   مانده ام...

بار   سنگین    گناهانم     بُوَد    بر    شانه ام،
لطف تو بوده که در حال  و   هوایت  مانده ام...

این همه پیمان شکستنهای من  را   دیده ای،
من فقط در حسرت لطف و سخایت مانده ام...

این همه   نا  مهربانی ها  تو از من   دیده ای،
در   تعجب   ز آن  همه مهر و وفایت مانده ام...

جان  زهرا گوشه چشمی   بر  دل   زارم   نما،
هر چه  هم بد باشم  اما   در عزایت مانده ام...

یا حسین ارباب ، من را هم   دگر   راهی   نما،
من   به   عشق  مرقد  و  پایین پایت مانده ام...

"کاش بشه منم برم کربلا"