ﺍﯾﺮﺍﻥ …
ﻓﺪﺍﯼ ﺍﺷﮏ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﺗﻮ
ﺩﻝ ﭘﺮ ﻭ ﺗﭙﻨﺪﻩ ﺗﻮ
ﻓﺪﺍﯼ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺍﻣﯿﺪﺕ
ﺭﻫﺎﯾﯽ ﺭﻣﻨﺪﻩ ﺗﻮ
ﺭﻫﺎﯾﯽ ﺭﻣﻨﺪﻩ ﺗﻮ
ﺍﯾﺮﺍﻥ …
ﺍﮔﺮ ﺩﻝ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﮐﯿﻨﻪ ﺑﺴﺘﻨﺪ
ﭼﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﯽﻧﺸﺎﻧﯽ
ﮐﻪ ﭘﺎﯼ ﺩﺭﺩ ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ
ﮐﻪ ﭘﺎﯼ ﺩﺭﺩ ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ
ﮐﻼﻡ ﺷﺪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ
ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ
ﻭﻟﯽ ﮐﻼﻡ ﺁﺧﺮ ﺍﯾﻦ ﺷﺪ
ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﻓﺪﺍﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ …
ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪﯼ ﻭ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﻧﻮ ﺷﺪ
ﺧﯿﺎﻝ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻧﻮ ﺷﺪ
ﻫﺰﺍﺭ ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﺍﺧﺮ
ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﯾﮏ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻧﻮ ﺷﺪ
ﺍﯾﺮﺍﻥ …
ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺧﺴﺘﻪ ﯼ ﺗﻮ ﺳﻮﮔﻨﺪ
ﺑﻪ ﺑﻐﺾ ﺧﻔﺘﻪ ﯼ ﺩﻣﺎﻭﻧﺪ
ﮐﻪ ﺷﻮﻕ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻣﻦ
ﺑﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﺗﻮ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﭘﯿﻮﻧﺪ
ﺑﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﺗﻮ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﭘﯿﻮﻧﺪ
ﺍﯾﺮﺍﻥ …
ﺍﮔﺮ ﺩﻝ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﮐﯿﻨﻪ ﺑﺴﺘﻨﺪ
ﭼﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﯽﻧﺸﺎﻧﯽ
ﮐﻪ ﭘﺎﯼ ﺩﺭﺩ ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ
ﮐﻪ ﭘﺎﯼ ﺩﺭﺩ ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ