پنجره

پنجره!
بگشای از هم
چون کتابِ قصه‌ی خورشید
تا امیدم بازجوید
در صدف‌های دهانِ رنج
صبحِ مروارید تابش را
به ژرفاژرفِ
این دریای دورافتاده‌ی نومید!