تفسیر قرآن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ
ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره الرحمن
آیات 62 تا 67
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
وَ مِنْ دُونِهِمٰا جَنَّتٰانِ (٦٢)
و جز آن دو بهشت، دو بهشت ديگر [هم] هست
فَبِأَيِّ آلاٰءِ رَبِّكُمٰا تُكَذِّبٰانِ (٦٣)
پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى كنيد؟
مُدْهٰامَّتٰانِ (٦٤)
آن [دو بهشت ديگر] در نهايت سرسبزى اند
فَبِأَيِّ آلاٰءِ رَبِّكُمٰا تُكَذِّبٰانِ (٦٥)
پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى كنيد؟
فِيهِمٰا عَيْنٰانِ نَضّٰاخَتٰانِ (٦٦)
در آن دو بهشت دو چشمه همواره جوشان و در حال فوران است
فَبِأَيِّ آلاٰءِ رَبِّكُمٰا تُكَذِّبٰانِ (٦٧)
پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى كنيد؟
نکته ها:
«دون»، گاهى به معنى غير است و گاهى به معناى پائين. لذا براى آيه «و من دونهما جنّتان» دو معنا مطرح شده است:
الف) غير از آن دو بهشت، دو بهشت ديگر نيز هست.
ب) براى اولياى خدا، آن دو بهشت است كه گفته شد: «و لمن خاف... جنتان» امّا براى مؤمنان عادّى دو بهشت ديگر است كه پايين تر از بهشت اولياى خداست.(141)
«مدهامّة» از ريشه «دَهَم» و باب «ادهيمام» به معناى سياهىِ شديد است و در اينجا منظور باغ و بستانى است كه از شدّت سبزى به سياهى مى زند. «نضّاخ» به معناى فوران كننده و جوشان است.
در حديث آمده است كه آب و سبزه و روى نيكو، نشاط و شادابى مى آورد.(142) شاعر اين حديث را به شعر در آورده است:
ثلاثةٌ يُذهبن عن قلب الحَزن
الماءُ و الخَضراءُ و الوجهُ الحَسن
سه چيز است كه حزن و اندوه را از قلب مى زدايد: آب، سبزى و سيماى نيكو.
در اين آيات هر سه مورد در ميان نعمت هاى بهشتى مطرح شده است: آب، «عينان نضّاختان» سبزى، «مدهامّتان» و صورت زيبا. «كانهنّ الياقوت و المرجان»
-----
141) تفسير برهان.
142) بحار، ج 59، ص 144.
بر گرفته از پایگاه جامع قرآنی نور
و کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ
ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره الرحمن
آیات 62 تا 67
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
وَ مِنْ دُونِهِمٰا جَنَّتٰانِ (٦٢)
و جز آن دو بهشت، دو بهشت ديگر [هم] هست
فَبِأَيِّ آلاٰءِ رَبِّكُمٰا تُكَذِّبٰانِ (٦٣)
پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى كنيد؟
مُدْهٰامَّتٰانِ (٦٤)
آن [دو بهشت ديگر] در نهايت سرسبزى اند
فَبِأَيِّ آلاٰءِ رَبِّكُمٰا تُكَذِّبٰانِ (٦٥)
پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى كنيد؟
فِيهِمٰا عَيْنٰانِ نَضّٰاخَتٰانِ (٦٦)
در آن دو بهشت دو چشمه همواره جوشان و در حال فوران است
فَبِأَيِّ آلاٰءِ رَبِّكُمٰا تُكَذِّبٰانِ (٦٧)
پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى كنيد؟
نکته ها:
«دون»، گاهى به معنى غير است و گاهى به معناى پائين. لذا براى آيه «و من دونهما جنّتان» دو معنا مطرح شده است:
الف) غير از آن دو بهشت، دو بهشت ديگر نيز هست.
ب) براى اولياى خدا، آن دو بهشت است كه گفته شد: «و لمن خاف... جنتان» امّا براى مؤمنان عادّى دو بهشت ديگر است كه پايين تر از بهشت اولياى خداست.(141)
«مدهامّة» از ريشه «دَهَم» و باب «ادهيمام» به معناى سياهىِ شديد است و در اينجا منظور باغ و بستانى است كه از شدّت سبزى به سياهى مى زند. «نضّاخ» به معناى فوران كننده و جوشان است.
در حديث آمده است كه آب و سبزه و روى نيكو، نشاط و شادابى مى آورد.(142) شاعر اين حديث را به شعر در آورده است:
ثلاثةٌ يُذهبن عن قلب الحَزن
الماءُ و الخَضراءُ و الوجهُ الحَسن
سه چيز است كه حزن و اندوه را از قلب مى زدايد: آب، سبزى و سيماى نيكو.
در اين آيات هر سه مورد در ميان نعمت هاى بهشتى مطرح شده است: آب، «عينان نضّاختان» سبزى، «مدهامّتان» و صورت زيبا. «كانهنّ الياقوت و المرجان»
-----
141) تفسير برهان.
142) بحار، ج 59، ص 144.
بر گرفته از پایگاه جامع قرآنی نور
و کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر
- ۸۳۲
- ۲۰ فروردین ۱۴۰۲
دیدگاه ها (۰)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط