از نی بی نوا می نویسم

вєнηαм

از نی بی نوا می نویسم
از سکوت صدا می نویسم
از شب و گریه ها می نویسم
بی تو بیهوده را می نویسم
در شگفتم چرا می نویسم.
 
صبر سنگم صبوری صدا نیست
مرگ سنگینم از من جدا نیست
جز شکستن مرا ماجرا نیست
نی غلط گفتم اینم روا نیست
واژه واژه تو را می نویسم.
 
دل به جان از تن آسایی من
خسته از سینه فرسایی من
در قفس روح صحرایی من
دست تنهای تنهایی من
تا ندارد صدا می نویسم.
 
خنده ام خار پهلوی سبزه
گریه ام سر به زانوی سبزه
ای غزال غزلجوی سبزه
پشت شب پای گل روی سبزه
من تو را هر کجا می نویسم.
 
بوی تو بوی گل های خانه
بوی سبزینگی در جوانه
بوی دلتنگی محرمانه
من تو را در غزل در ترانه
از رفاقت جدا می نویسم.
 
این سفر با تو مجنون دیگر
آسمان دشت و آهو کبوتر
هر دو پایم قلم جاده دفتر
تکیه چون می کنم بر صنوبر
از تو بالا بلا می نویسم.
 
این صدا در من از شاعری نیست   شیون   اهل زبان آوری نیست
این منم   این منم دیگری نیست
نزد صاحبدلان کافری نیست
از تو یا از خدا می نویسم