ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ؛
ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﺴﺮ ﺁﻗﺎﯼ « ﻣﺘﻘﯽ ﻫﻤﺪﺍﻧﯽ » ﺭﺥ ﺩﺍﺩ /ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻣﺪ : ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺩﺭﻫﻤﯽ ﮐﻪ
ﺑﯿﺴﺖ ﺩﺭﻫﻢ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﻮﺩ ﺭﺳﯿﺪ
ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ(ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ) ﻣﻰﻓﺮﻣﺎﯾﺪ:
« ﻫﯿﭻ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕﺍﻧﺒﯿﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺣﻀﺮﺕﻗﺎﺋﻢ(ﻋﺠﻞﺍﻟﻠﻪﺗﻌﺎﻟﯽ ﻓﺮﺟﻪ ) ﺑﺮﺍﻯﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠّﺖ، ﺑﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ» .ﭼﻪ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺗﯽ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺰﯾﺰ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﺁﻥﻫﺎ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﯾﮏﮐﺘﺎﺏ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭﺩ . ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ:.1 ﻣﺮﺩﯼ ﺍﺯ ﺍﻫﺎﻟﯽ ﻋﺮﺍﻕ، ﻣﺎﻟﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ (ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ) ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ، ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺎﻝﺭﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﭘﯿﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺣﻖ ﭘﺴﺮﻋﻤﻮﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﺩﺭﻫﻢ ﺍﺳﺖ، ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﺎﺭﺝﮐﻦ. ﻣﺰﺭﻋﻪﺍﯼ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﻋﻤﻮﻫﺎﯾﺶ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺷﺮﯾﮏ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻭﻟﯽ ﺣﻖﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﭘﺮﺩﺍﺧﺖ. ﭼﻮﻥ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﺮﺩ، ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﻃﻠﺐ ﺁﻥﻫﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﺩﺭﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺁﻥ، ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﺷﺪ. »( 1)
.2 ﺍﺑﻦ ﺷﺎﺩﺍﻥ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: ﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﻭ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺩﺭﻫﻢ ﺳﻬﻢ ﺍﻣﺎﻡ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﻣﻦﻧﻤﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺩﺭﻫﻢ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﻟﺬﺍ ﺑﯿﺴﺖ ﺩﺭﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ، ﺑﻪ ﺁﻥﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺳﺪﯼ ( ﻭﮐﯿﻞ ﺣﻀﺮﺕ ) ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻡ، ﺍﻣﺎ ﻧﻨﻮﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦﻫﺎﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ . ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻣﺪ : ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺩﺭﻫﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺴﺖ ﺩﺭﻫﻢ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﻮﺩ ﺭﺳﯿﺪ . ( 2 )
.3 ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﯼ ﺍﺧﯿﺮ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ، ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﺴﺮ ﺁﻗﺎﯼ « ﻣﺘﻘﯽ ﻫﻤﺪﺍﻧﯽ» ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭﯼ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: ﺭﻭﺯ ﺩﻭﺷﻨﺒﻪ ﻫﺠﺪﻫﻢﻣﺎﻩ ﺻﻔﺮ ﺳﺎﻝ 1397 ﻫﻤﺴﺮ ﺍﯾﻨﺠﺎﻧﺐ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺘﻘﯽ ﻫﻤﺪﺍﻧﯽ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭﮔﺮﯾﻪ ﻭ ﺯﺍﺭﯼ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﻍ ﺩﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎﯼ ﺷﻤﯿﺮﺍﻥ ﺟﺎﻥﺳﭙﺮﺩﻧﺪ؛ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺳﮑﺘﻪ ﻧﺎﻗﺺ ﺷﺪ. ﻃﺒﻖﺩﺳﺘﻮﺭ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪﻭﻣﺪﺍﻭﺍﺷﺪﯾﻢ،ﻭﻟﯽﻧﺘﯿﺠﻪﺍﯼ ﺑﻪﺩﺳﺖ ﻧﯿﺎﻣﺪ .
ﺷﺐ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﺩﻭﻡ ﻣﺎﻩ ﺻﻔﺮ، ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﻭﺯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ، ﺣﺎﺝﻣﻬﺪﯼ ﮐﺎﻇﻤﯽﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﺠﺎﺭ ﻭ ﻣﺤﺘﺮﻣﯿﻦ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽﺭﻭﺩ، ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺧﻮﺍﻫﺮﺯﺍﺩﻩﺍﺵ ﺍﺯ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪﻩﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ (ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ) ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺳﻮﺍﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﺑﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﺒﺮﻧﺪ،ﺳﺎﻋﺖ ﯾﺎﺯﺩﻩ ﺷﺐ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺩﻟﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻗﻢ ﺭﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ،ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺟﻤﻌﻪ ﺍﺳﺖ، ﺷﺐ ﺩﻋﺎ ﻭ ﻧﯿﺎﯾﺶ، ﺷﺐ ﺗﻮﺳﻞ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ .
ﺁﻥ ﺷﺐ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﭼﻨﺪ ﺁﯾﻪ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﯿﺪ ﻭ ﻧﯿﺰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺩﻋﺎﯼ ﻣﺨﺘﺼﺮﯼ ﺍﺯ ﺩﻋﺎﻫﺎﯼﺷﺐ ﺟﻤﻌﻪ، ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻘﯿﺔﺍﻟﻠﻪ ( ﻋﺠﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﻓﺮﺟﻪ ) ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻟﯽ ﭘﺮ ﺍﺯﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﻓﺘﻢ . ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻬﺎﺭ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﺪﻡ. ﻧﺎﮔﺎﻩﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻡﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩ ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍ ﻭ ﻫﻤﻬﻤﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ، ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍ ﻗﺪﺭﯼﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪﻧﺪ.
ﻣﻦ ﮔﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﯾﺎ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪﻩ، ﺍﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﻧﮑﺮﺩﻡ، ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺍﺫﺍﻥﺻﺒﺢ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺷﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﻭﺿﻮﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺭﻓﺘﻢ، ﺩﯾﺪﻡ ﭼﺮﺍﻍﻫﺎﯼ ﺣﯿﺎﻁ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺧﺘﺮﺑﺰﺭﮔﻢ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﺩﺭﻫﺎﯾﺶ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻟﺒﺶ ﻧﯿﺎﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺧﻮﺵﺣﺎﻝ ﻭ ﻣﺘﺒﺴﻢ ﻗﺪﻡﻣﯽﺯﺩ.
ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ: ﭼﺮﺍ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﺑﯽ؟ ﮔﻔﺖ: ﭘﺪﺭﺟﺎﻥ ! ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺯ ﺳﺮﻡ ﺭﻓﺖ. ﮔﻔﺘﻢ : ﭼﺮﺍ؟ ﮔﻔﺖ:ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺭﺍ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻬﺎﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﯿﻤﻪﺷﺐ ﺷﻔﺎ ﺩﺍﺩﻧﺪ . ﻣﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪﻭ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺪﻫﻢ. ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺷﻔﺎ ﺩﺍﺩ؟ ﮔﻔﺖ: ﻣﺎﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻬﺎﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯﻧﯿﻤﻪﺷﺐ ﺑﺎ ﺷﺪﺕ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯿﺰﯾﺪ، ﺁﻗﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﻗﻪ ﮐﻨﯿﺪ ! ﻫﻤﮕﯽ ﺑﯿﺪﺍﺭﺷﺪﯾﻢ، ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﯾﺪﯾﻢ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ، ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ.ﻣﻦ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﻮﺩﻡ، ﺑﻪﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﻓﺘﻢ . ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺩﺭﺏ ﺣﯿﺎﻁ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺳﯿﺪﻡ . ﮔﻔﺘﻢ:
ﻣﺎﺩﺭﺟﺎﻥ ! ﮐﺠﺎ ﻣﯽﺭﻭﯼ؟ ﺁﻗﺎ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩ؟
ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: « ﺁﻗﺎﯾﯽ، ﺳﯿﺪ ﺟﻠﯿﻞﺍﻟﻘﺪﺭﯼ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﺍﻫﻞ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﯿﻨﻢ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺮﺧﯿﺰ،ﮔﻔﺘﻢ : ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻢ . ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺗﻨﺪﺗﺮﯼ ﮔﻔﺖ: ﺑﺮﺧﯿﺰ ! ﺩﯾﮕﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ ﻭ ﺩﻭﺍ ﻫﻢ ﻧﺨﻮﺭ. ﻣﻦ ﺍﺯﻫﯿﺒﺖ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ . ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﺩﯾﮕﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ، ﺩﻭﺍ ﻫﻢ ﻧﺨﻮﺭ، ﻫﻤﯿﻦﮐﻪ ﺭﻭ ﮐﺮﺩ ﺑﻪﻃﺮﻑ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ، ﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﺯ ﺁﻗﺎ ﺗﺠﻠﯿﻞ ﮐﻨﯿﺪ ﻭ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﻗﻪﻧﻤﺎﯾﯿﺪ، ﻟﯿﮑﻦ ﺷﻤﺎ ﺩﯾﺮ ﺟﻨﺒﯿﺪﯾﺪ، ﺧﻮﺩﻡ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﻗﻪ ﮐﺮﺩﻡ. »
ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ، ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺩﺭﺏ ﺣﯿﺎﻁ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ، ﮔﻔﺖ: ﺯﻫﺮﺍ ! ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯽﺑﯿﻨﻢﯾﺎ ﺑﯿﺪﺍﺭﻡ؟ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺁﻣﺪﻡ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺎﺩﺭﺟﺎﻥ : ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺷﻔﺎ ﺩﺍﺩﻧﺪ، ﺳﭙﺲ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺭﺍﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺁﻭﺭﺩﻡ.
ﺁﺭﯼ؛ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ « ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ » ﺁﻥﻫﻤﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﻏﻢ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ. »( 3)
.4 ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻓﺎﺿﻞ، ﺷﻤﺲﺍﻟﺪﯾﻦ ﻣﺤﻤﺪﺑﻦﻗﺎﺭﻭﻥ ﻧﻘﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ «ﻧﺠﻢ »ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ « ﺍﺳﻮﺩ » ﺩﺭ ﺩﻫﮑﺪﻩ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ « ﺩﻗﻮﺳﺎ» ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻓﺮﺍﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽﻣﯽﮐﺮﺩ . ﻭﯼ ﻣﺮﺩﯼ ﺧﯿﺮﺧﻮﺍﻩ ﻭ ﻧﯿﮑﻮﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺯﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺩﺍﺷﺖ، ﺍﻭ ﻧﯿﺰ ﺯﻥ ﺻﺎﻟﺢﻭ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﺍﯾﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺩﺍﺷﺖ .
ﺍﺯ ﺍﺗﻔﺎﻕ، ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ، ﻫﺮ ﺩﻭ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﺷﺪﻧﺪ، ﺳﺨﺖ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﮔﺸﺘﻨﺪ، ﺍﯾﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ712 ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ، ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻣﺪﺕ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺭﺍﺑﺪﯾﻦﮔﻮﻧﻪﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ، ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺷﺐﻫﺎﺯﻥ
ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﺴﺮ ﺁﻗﺎﯼ « ﻣﺘﻘﯽ ﻫﻤﺪﺍﻧﯽ » ﺭﺥ ﺩﺍﺩ /ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻣﺪ : ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺩﺭﻫﻤﯽ ﮐﻪ
ﺑﯿﺴﺖ ﺩﺭﻫﻢ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﻮﺩ ﺭﺳﯿﺪ
ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ(ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ) ﻣﻰﻓﺮﻣﺎﯾﺪ:
« ﻫﯿﭻ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺍﻯ ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕﺍﻧﺒﯿﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺣﻀﺮﺕﻗﺎﺋﻢ(ﻋﺠﻞﺍﻟﻠﻪﺗﻌﺎﻟﯽ ﻓﺮﺟﻪ ) ﺑﺮﺍﻯﺍﺗﻤﺎﻡ ﺣﺠّﺖ، ﺑﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻇﺎﻫﺮﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ» .ﭼﻪ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺗﯽ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ؟ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﻭ ﮐﺮﺍﻣﺎﺕ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺰﯾﺰ ﺻﺎﺩﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﺁﻥﻫﺎ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﯾﮏﮐﺘﺎﺏ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭﺩ . ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺁﻥﻫﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ:.1 ﻣﺮﺩﯼ ﺍﺯ ﺍﻫﺎﻟﯽ ﻋﺮﺍﻕ، ﻣﺎﻟﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ (ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ) ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ، ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺎﻝﺭﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﭘﯿﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺣﻖ ﭘﺴﺮﻋﻤﻮﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﺩﺭﻫﻢ ﺍﺳﺖ، ﺍﺯ ﺁﻥ ﺧﺎﺭﺝﮐﻦ. ﻣﺰﺭﻋﻪﺍﯼ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﻋﻤﻮﻫﺎﯾﺶ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺷﺮﯾﮏ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻭﻟﯽ ﺣﻖﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﯽﭘﺮﺩﺍﺧﺖ. ﭼﻮﻥ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﺮﺩ، ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﻃﻠﺐ ﺁﻥﻫﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﺩﺭﻡ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺁﻥ، ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﺷﺪ. »( 1)
.2 ﺍﺑﻦ ﺷﺎﺩﺍﻥ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: ﭼﻬﺎﺭﺻﺪ ﻭ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺩﺭﻫﻢ ﺳﻬﻢ ﺍﻣﺎﻡ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﻣﻦﻧﻤﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺩﺭﻫﻢ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﻟﺬﺍ ﺑﯿﺴﺖ ﺩﺭﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ، ﺑﻪ ﺁﻥﺍﺿﺎﻓﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺳﺪﯼ ( ﻭﮐﯿﻞ ﺣﻀﺮﺕ ) ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻡ، ﺍﻣﺎ ﻧﻨﻮﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦﻫﺎﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ . ﺟﻮﺍﺏ ﺁﻣﺪ : ﭘﺎﻧﺼﺪ ﺩﺭﻫﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺴﺖ ﺩﺭﻫﻢ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﻮﺩ ﺭﺳﯿﺪ . ( 2 )
.3 ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝﻫﺎﯼ ﺍﺧﯿﺮ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ، ﻣﻌﺠﺰﻩﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﺴﺮ ﺁﻗﺎﯼ « ﻣﺘﻘﯽ ﻫﻤﺪﺍﻧﯽ» ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭﯼ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: ﺭﻭﺯ ﺩﻭﺷﻨﺒﻪ ﻫﺠﺪﻫﻢﻣﺎﻩ ﺻﻔﺮ ﺳﺎﻝ 1397 ﻫﻤﺴﺮ ﺍﯾﻨﺠﺎﻧﺐ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺘﻘﯽ ﻫﻤﺪﺍﻧﯽ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭﮔﺮﯾﻪ ﻭ ﺯﺍﺭﯼ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﻍ ﺩﻭ ﺟﻮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﮔﺮﻭﻩﻫﺎﯼ ﺷﻤﯿﺮﺍﻥ ﺟﺎﻥﺳﭙﺮﺩﻧﺪ؛ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺳﮑﺘﻪ ﻧﺎﻗﺺ ﺷﺪ. ﻃﺒﻖﺩﺳﺘﻮﺭ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪﻭﻣﺪﺍﻭﺍﺷﺪﯾﻢ،ﻭﻟﯽﻧﺘﯿﺠﻪﺍﯼ ﺑﻪﺩﺳﺖ ﻧﯿﺎﻣﺪ .
ﺷﺐ ﺟﻤﻌﻪ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﺩﻭﻡ ﻣﺎﻩ ﺻﻔﺮ، ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﻭﺯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ، ﺣﺎﺝﻣﻬﺪﯼ ﮐﺎﻇﻤﯽﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﺠﺎﺭ ﻭ ﻣﺤﺘﺮﻣﯿﻦ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽﺭﻭﺩ، ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺧﻮﺍﻫﺮﺯﺍﺩﻩﺍﺵ ﺍﺯ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪﻩﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ (ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ) ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺳﻮﺍﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﺑﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﺒﺮﻧﺪ،ﺳﺎﻋﺖ ﯾﺎﺯﺩﻩ ﺷﺐ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﺩﻟﯽ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻗﻢ ﺭﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ،ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺟﻤﻌﻪ ﺍﺳﺖ، ﺷﺐ ﺩﻋﺎ ﻭ ﻧﯿﺎﯾﺶ، ﺷﺐ ﺗﻮﺳﻞ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ .
ﺁﻥ ﺷﺐ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﭼﻨﺪ ﺁﯾﻪ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﯿﺪ ﻭ ﻧﯿﺰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺩﻋﺎﯼ ﻣﺨﺘﺼﺮﯼ ﺍﺯ ﺩﻋﺎﻫﺎﯼﺷﺐ ﺟﻤﻌﻪ، ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻘﯿﺔﺍﻟﻠﻪ ( ﻋﺠﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﻓﺮﺟﻪ ) ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻟﯽ ﭘﺮ ﺍﺯﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﻓﺘﻢ . ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻬﺎﺭ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﺪﻡ. ﻧﺎﮔﺎﻩﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻡﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺮﻡ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩ ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍ ﻭ ﻫﻤﻬﻤﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﺳﺖ، ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍ ﻗﺪﺭﯼﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪﻧﺪ.
ﻣﻦ ﮔﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﯿﻬﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﯾﺎ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺁﻣﺪﻩ، ﺍﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﻧﮑﺮﺩﻡ، ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺍﺫﺍﻥﺻﺒﺢ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺷﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﻭﺿﻮﮔﺮﻓﺘﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺭﻓﺘﻢ، ﺩﯾﺪﻡ ﭼﺮﺍﻍﻫﺎﯼ ﺣﯿﺎﻁ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺧﺘﺮﺑﺰﺭﮔﻢ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﺮﺍﺩﺭﻫﺎﯾﺶ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻟﺒﺶ ﻧﯿﺎﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺧﻮﺵﺣﺎﻝ ﻭ ﻣﺘﺒﺴﻢ ﻗﺪﻡﻣﯽﺯﺩ.
ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ: ﭼﺮﺍ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﺑﯽ؟ ﮔﻔﺖ: ﭘﺪﺭﺟﺎﻥ ! ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺯ ﺳﺮﻡ ﺭﻓﺖ. ﮔﻔﺘﻢ : ﭼﺮﺍ؟ ﮔﻔﺖ:ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺭﺍ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻬﺎﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﯿﻤﻪﺷﺐ ﺷﻔﺎ ﺩﺍﺩﻧﺪ . ﻣﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﯿﺪﻭ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺪﻫﻢ. ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺷﻔﺎ ﺩﺍﺩ؟ ﮔﻔﺖ: ﻣﺎﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻬﺎﺭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯﻧﯿﻤﻪﺷﺐ ﺑﺎ ﺷﺪﺕ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯿﺰﯾﺪ، ﺁﻗﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﻗﻪ ﮐﻨﯿﺪ ! ﻫﻤﮕﯽ ﺑﯿﺪﺍﺭﺷﺪﯾﻢ، ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﯾﺪﯾﻢ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ، ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ.ﻣﻦ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺑﻮﺩﻡ، ﺑﻪﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﻓﺘﻢ . ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺩﺭﺏ ﺣﯿﺎﻁ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺳﯿﺪﻡ . ﮔﻔﺘﻢ:
ﻣﺎﺩﺭﺟﺎﻥ ! ﮐﺠﺎ ﻣﯽﺭﻭﯼ؟ ﺁﻗﺎ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩ؟
ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: « ﺁﻗﺎﯾﯽ، ﺳﯿﺪ ﺟﻠﯿﻞﺍﻟﻘﺪﺭﯼ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﺍﻫﻞ ﻋﻠﻢ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﯿﻨﻢ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺮﺧﯿﺰ،ﮔﻔﺘﻢ : ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻢ . ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺗﻨﺪﺗﺮﯼ ﮔﻔﺖ: ﺑﺮﺧﯿﺰ ! ﺩﯾﮕﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ ﻭ ﺩﻭﺍ ﻫﻢ ﻧﺨﻮﺭ. ﻣﻦ ﺍﺯﻫﯿﺒﺖ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻢ . ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﺩﯾﮕﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ، ﺩﻭﺍ ﻫﻢ ﻧﺨﻮﺭ، ﻫﻤﯿﻦﮐﻪ ﺭﻭ ﮐﺮﺩ ﺑﻪﻃﺮﻑ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ، ﻣﻦ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﺯ ﺁﻗﺎ ﺗﺠﻠﯿﻞ ﮐﻨﯿﺪ ﻭ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﻗﻪﻧﻤﺎﯾﯿﺪ، ﻟﯿﮑﻦ ﺷﻤﺎ ﺩﯾﺮ ﺟﻨﺒﯿﺪﯾﺪ، ﺧﻮﺩﻡ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﺭﻗﻪ ﮐﺮﺩﻡ. »
ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ، ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺩﺭﺏ ﺣﯿﺎﻁ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ، ﮔﻔﺖ: ﺯﻫﺮﺍ ! ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯽﺑﯿﻨﻢﯾﺎ ﺑﯿﺪﺍﺭﻡ؟ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺁﻣﺪﻡ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﺎﺩﺭﺟﺎﻥ : ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺷﻔﺎ ﺩﺍﺩﻧﺪ، ﺳﭙﺲ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺭﺍﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺁﻭﺭﺩﻡ.
ﺁﺭﯼ؛ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ « ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ » ﺁﻥﻫﻤﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﻏﻢ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ. »( 3)
.4 ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻓﺎﺿﻞ، ﺷﻤﺲﺍﻟﺪﯾﻦ ﻣﺤﻤﺪﺑﻦﻗﺎﺭﻭﻥ ﻧﻘﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ «ﻧﺠﻢ »ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ « ﺍﺳﻮﺩ » ﺩﺭ ﺩﻫﮑﺪﻩ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ « ﺩﻗﻮﺳﺎ» ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻓﺮﺍﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽﻣﯽﮐﺮﺩ . ﻭﯼ ﻣﺮﺩﯼ ﺧﯿﺮﺧﻮﺍﻩ ﻭ ﻧﯿﮑﻮﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺯﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺩﺍﺷﺖ، ﺍﻭ ﻧﯿﺰ ﺯﻥ ﺻﺎﻟﺢﻭ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﺍﯾﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺩﺍﺷﺖ .
ﺍﺯ ﺍﺗﻔﺎﻕ، ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ، ﻫﺮ ﺩﻭ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﺷﺪﻧﺪ، ﺳﺨﺖ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﮔﺸﺘﻨﺪ، ﺍﯾﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ712 ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ، ﺯﻥ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻣﺪﺕ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺭﺍﺑﺪﯾﻦﮔﻮﻧﻪﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ، ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺷﺐﻫﺎﺯﻥ
- ۲.۰k
- ۱۶ دی ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۵)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط