لما طال شعر رتفع النهر لهذا انت م تقص طرافه

لما طالَ شعرُكِ أرتفع النهر لِهذا كانت أمُكِ تقُص أطرافه لِمنع بيوتنَا مِن الغرقِ.

وقتی موهایت بلند می‌شد، سطحِ رودخانه بالا می‌آمد..‌
از این رو مادرت پیرامون موهایت را کوتاه می‌کرد تا از غرق شدن خانه‌هایمان جلوگیری کند...

#𝑺𝒆𝒕𝒂𝒓𝒆𝒉
دیدگاه ها (۰)

زندگی چون گل سرخی است پر از خار و پر از برگ و پر از عطر لطيف...

نوشته بود؛ «شنیدم شعر میگویند خیلی‌ها برای تو، کسی پس مثل من...

از بس که خدا عاشق نقاشی بودهر فصل به روی بوم، یک چیز کشید یک...

با لبـ‌هایم نہ‌ من همیشہ‌ تو را با چشمـ‌هایم می‌بوسم آرام‌تر...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط