بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت دوم :
اما، چه کسی باید و می‌تواند قانون وضع نماید، خدایی که انسان، جهان و عالَم هستی را آفریده و به سوی مقصد هدایت می‌کند، یا انسانی که هنوز به علم چندانی نرسیده است؟!
برای ما حقوق بشر نوشته‌اند، نه حقوق انسان؛ چرا که نه تنها فرق انسان و بشر را نمی‌دانند، بلکه نگاه‌ شان به انسان فقط مادی است و آدمی به لحاظ مادی - جسم بشر می‌باشد؛ اما عقل، حکمت، اخلاق، حقوق و ... مربوط به انسانیت انسان می‌باشد، نه فقط جسم و بشریت او!
قانون باید مبتنی بر مبادی حق و منابع لایزال حق باشد، حال قوانین بشری، مبتنی بر کدام مبدأ حق و از کدام منبع لایزال استخراج شده است؟!
انسان، به حکم عقل و نور فطرتش و هم چنین نیازی که درک می‌کند، خواهان عدل و اجرای قسط می‌ باشد که مستلزم برخورداری از قوانین درست و کامل و التزام عملی به آن است؛ و خداوند متعال فرمود که قرآن کریم، کتاب قانون برای عدل و قسط می‌باشد؛ منتهی متذکر شد که این کتاب، به صورت صفحات یا الواح، از آسمان به سوی شما نیامده است؛ بلکه ابتدا رسول به عنوان دریافت کننده و ابلاغ کننده، معلم، مربی و الگو فرستاده شد، سپس کتاب به او نازل شده تا به شما ابلاغ نماید.
نکتۀ مهم دیگر آن است که کار با با فرستادن رسول و نزول کتاب نیز تمام نمی‌شود؛ بلکه هدایت مستلزم آن است که انسان، میزان داشته باشد؛ باید قرآن زنده و ناطقی وجود داشته باشد که انسان بتواند خود را با آن طراز نماید؛ یعنی امام بر حق.(پایان)