انگار که عشق همان لباس بلند و بد قواره باشد یا لباس کوتاه

انگار که عشق همان لباس بلند و بد قواره باشد یا لباس کوتاه و پاره شده که میخواهیم به زور تنمان کنیم، اصلا هم مهم نیست که به ما می‌آید یا نه!
عاشقی باید به ما بیاید. باید قواره اش به تنمان بخورد، بزرگ و گشاد که باشد زیادیمان میشود، دلمان را میزند، زیر پا میرود، زمینمان میزند... کوتاه و پاره هم باشد همه جایمان را نمی‌پوشاند... یکجا کم می‌ماند...
اصلا عشق همان لباس گران زیبا اصلش این است که اندازه تو باشد! به تن بشیند و تمامت را بگیرد، نباید دلت را بزند نباید خسته‌ات کند. حواست باشد که پاره نشود!
به جایی گیر نکند! نخ کش نشود!
عشق و عاشقی باید به آدم بیاید، غیر از این در خیابان این همه عاشق بدقواره ریخته است! اصلش همین است که عشق و عاشقی باید به آدم بیاید...!