قسمت آخر

قسمت 6 (آخر)

آسیب‌ها

ما چگونه می‌توانیم از آسیب این نوع مسائل جلوگیری کنیم و از دوستی‌هایی که چه بسا پایانش به این‌‌گونه موارد ختم می‌‌شود پرهیز کنیم. اینجا ما بزرگ‌تر‌ها مقصریم که اطلاعات به فرزندانمان نداده‌‌ایم.
اغلب کسانی که دچار مشکلاتی نظیر اینها می‌شوند متعلق به والدین پرکار، مشغول و گرفتارند که وقت و ارتباط درستی برای تعامل با فرزندانشان نمی‌گذارند، از احوال آنها کاملا غافلند، به دلیل گرفتاری‌های متعدد بچه‌ها را در اولویت آخر به حساب می‌آورند و بدتر از همه، می‌خواهند تصور کنند که این غیبت و فاصله خود را می‌توانند با پول جبران کنند.
وقتی شما طرح و برنامه خاصی برای پرورش فرزندتان نداشته باشید، بلوغ و تمایلات او را متوجه نشوید، این تبعات ناگوار پیش خواهد آمد.»
دکتر خدابخش دخترها و پسر‌ها را هم مقصر می‌داند و می‌گوید: «خود خلوت کردن باعث می‌شود فکر‌های نامناسب دیگری به ذهن دختر و پسر خطور کند. بنابراین، باید سعی کنند تا حد امکان در مکان‌های خلوت و سرپوشیده قرار نگیرند.»

پسر یا دختر؛ کدام یک بیشتر آسیب می‌بینند؟!

دخترها چون در روابط عاطفی‌تر و احساسی‌ترند، وقتی با شکست مواجه می‌شوند، بیشتر صدمه می‌بینند. آنها گاهی وقت‌ها در شرایط بسیار منفی قرار می‌گیرند و امکان ازدواج‌ بعدی‌شان به شدت کاهش می‌یابد.
پسرها هم دنیای شکننده‌ای دارند و خیلی سخت خودشان را بازسازی می‌کنند.
دختر و پسر احساس می‌کنند که روح لطیفشان را در یک سری روابط تیره کرده‌اند. با چه امید و آرزویی به هم دل می‌بندند، اما وقتی این روابط آن‌طور که تصور می‌کردند پیش نمی‌رود، دچار سرخوردگی‌های فردی و اجتماعی می‌شوند.»
اینجاست که «چرا انسان کند کاری که باز آرد پشیمانی» در موردشان مصداق پیدا می‌کند.

سپیده دانایی
مرتضی عظیمی در گفتگو با خانم دکتر روشنک خدابخش
تنظیم برای تبیان : کهتری

http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=141819