یکبار هم نشسته بودم و فکر می کردم چقدر فکر حال همدیگریم

یکبار هم نشسته بودم و فکر می کردم چقدر فکر حال همدیگریم؟ خوب که نگاه کنی، بین این آدم های بی خیال خونسرد، کم کسی پیدا می شود که توی چشم هایت نگاه کند و بپرسد خوبی؟ از آن «خوبی» های واقعی، نه آنها که با یک متشکرم ساکت می شوند. آدم های امروز همدیگر را به شعاع های کیلومتری دور می زنند. این روزها تا دلت بخواهد میل به خلوت و تنهایی و انزوا می بینی. پایه ی اصلی رفاقت های این نسل صرفا منافع شخصی افراد است، نه خدای ناکرده یک ارزن تقاضای یک ارتباط مفید دور از تجملات و تعارفات! کمی بگرد، کو کسی که پی حال خوش دیگری باشد؟ خیلی هنر کنیم، خودمان یادمان نرود!

#مینا_ضرابی
97/5/1