P

P.2

تهیونگ با لبخند محوی سرشو تکون داد، پالتوشو در آورد و کنار تخت انداخت. خم شد و پیشونی داغِ ا.ت رو بوسید.

– من خسته باشم یا نباشم، تو اولویتی برام، خب؟

ا.ت با همون صدای گرفته و نگاه خسته‌ش لبخند کمرنگی زد.

– فقط کنارم باش... نمی‌خوام تنها بمونم.

تهیونگ پتو رو تا زیر چونه‌ش کشید، خودش هم کنار دختر دراز کشید، موهای پریشونش رو آروم کنار زد و دستشو توی دستای سردش گرفت.

– هرچی که بخوای، خانوم کوچولوی مریض من...

چند دقیقه بعد، ا.ت توی آغوشش خوابش برد و تهیونگ، بی‌حرکت، فقط نگاش می‌کرد.

زیر لب زمزمه کرد:

– کاش همه خستگیم با نفس‌هات در می‌رفت...