قسمت اول

قسمت اول
در محضر قرآن:
🔸سزای مخالفان اجرای احکام الهی
🖊احمدحسین شریفی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
🔹احکام و ارزش‌های دینی «حدود» الهی‌اند. «مرزهای» خدایند. «ناموس» خدایند. خداوند نسبت به آنها بسیار حساس است.
از مهمترین توقعات خدای متعال از دینداران این است که در همه ابعاد فکری، ارزشی و رفتاری خود حدود الهی را مراعات کنند. حتی خیال نادیده گرفتن آنها و مخالفت با آنها را در سر نپرورانند:
تِلْكَ حُدُودُاللَّـهِ فَلَاتَقْرَبُوهَا (بقره، ۱۸۷)
تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلاَ تَعْتَدُوهَا (بقره، ۲۲۹)
و کسانی را که حدود و مرزهای الهی را نادیده بگیرند، به عنوان «ظالم» توصیف شده‌اند:
وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (بقره، ۲۲۹)
و سزای متجاوزان به حدود و مرزهای الهی را «خلود در آتش جهنم» و «چشیدن عذاب خوارکننده» تعیین کرده است:
وَ مَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَتَعَدَّ حُدُودَهُ يُدْخِلْهُ نَاراً خَالِداً فِيهَا وَ لَهُ عَذَابٌ مُهِينٌ (نساء، ۱۴)

♦️نکته بسیار مهم و تکان‌دهنده برای مدعیان دین و دینداری این است که با توجه به آیات دیگری از قرآن معلوم می‌شود که نوعی از دشمنی با خدا و پیامبر هست که حتی ممکن است از سوی دین‌باوران و خداباوران و معتقدان به نبوت صورت گیرد! و آن این است که افرادی مسلمان و مؤمن علیرغم باور به خدا و پیامبر، اما با خدا و پیامبر دشمنی کنند! به این صورت که با اجرای حدود الهی و تحقق ارزش‌های اجتماعی دین مخالف باشند! این نوع دشمنی در ادبیات قرآنی «محادّه» نامیده می‌شود. محادّه از ریشه «حدّ» است به معنای مرز، مانع و مایز میان دو چیز. یعنی دیواری که دو چیز را از هم جدا می‌کند و مانع اختلاط آنها می‌شود. «محادّه» یعنی ممانعت و جلوگیری از اجرا و تحقق یک کار یا خواسته. در ادبیات قرآنی یعنی دشمنی با حدود الهی. مخالفت با اجرا و تحقق احکام و ارزش‌های دینی.