ﻣﻲ ﺳﺮﺍﻳﻢ ؛
" ﺗﻮ " ﻭ " ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ " ﺭﺍ ،
ﻧﻪ ﺳﭙﻴﺪﻱ ، ﻧﻪ ﻏﺰﻝ ...
ﺗﻮﺋﻲ ﺁﻥ ﺷﻌﺮ ﺩﻝ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ،
ﻛﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﺜﻨﻮﻱ ﺑﺎﺭﺍﻧﻲ ...
ﻣﻨﻢ ﺁﻥ ﺷﺎﻋﺮ ﺑﻴﺪﻝ ،
ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ؛
ﺑﺮﻕ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ ...
ﺳﺒﻚ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﻭ
ﻗﺎﻓﻴﻪ ﺍﻡ ﺩﻟﺘﻨﮕﻲ ﺍﺳﺖ ...
ﻣﻨﻢ ﺁﻥ ﻣﺴﺖ ﻭ ﭘﺮﻳﺸﺎﻥ ﻧﮕﺎﻫﺖ
ﻛﻪ ﺩﻟﻢ ...
ﺗﻮ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﺪ ...