خسرو شکیبایی چه زیبا گفت:کاش میشد آدمی گاهی فقط گاهی!!!به اندازه ی نیاز بمیرد و بعد بلند شودو خاک هایش را بتکاند...اگر ...دلش خواست!!برگردد بهزندگی...دلش نخواست بخوابد تا ابد...