تیتریک
#تیتر_یک
گزارش خبری تحلیلی کیهان
نقدینگی 1424 هزار میلیارد تومانی زمینهساز تورم یا رونق اقتصادی؟
منابع رسمی اعلام کردند که نقدینگی به رقم بیسابقه 1424 هزار میلیارد تومان رسیده و از این حیث رکورد تازهای در دولت دوازدهم به جای ماند. اما این نقدینگی از کجا آمده،کجاست،چه فایده یا خطری در اثر وجود چنین حجم عظیمی کشور را در بر میگیرد؟ چرا نمیشود با این حجم عظیم پول کاری کرد و حتما باید متوسل به خارجیها یا دست درازی به صندوق توسعه ملی شد!؟ آیا این پول را میتوان با حساب و کتاب بازار،حدود 1000 میلیارد دلار قلمداد کرد؟ یعنی با این محاسبه که هر دلار 4400 تومان است، این ریال را به دلار تبدیل کرد و برای آن همان گرهگشایی را منظور کرد؟
فراموش نکنیم زمانی را که حسن روحانی از منتقدان افزایش نقدینگی در دولت قبل به شمار میآمد، حالا نقدینگی در دولت او از یک تریلیون و 424 هزار میلیارد تومان گذشت! نقدینگی در ابتدای دولت روحانی 492 هزار میلیارد تومان بود، در حال حاضر نزدیک به3 برابر شده است.
در آذر ماه 92حسن روحانی در گزارش صد روزه نخست خود گفته بود: «اگر رشد نقدینگی در جامعه را مهار کنیم - که در این دو ماه رشد آن متوقف شده و حالت نزولی پیدا کرده است - در زمینه کاهش تورم بسیار موثر خواهد بود. ما باید رشد نقدینگی را در کشور کنترل کنیم.»
دولتمردان معتقدند در شرایط کنونی علیرغم رشد نزدیک 30 درصدی نقدینگی، تورم معادل 30درصد رشد نکرده است! همین امر موجب خوشحالی و رضایت خاطر مسئولین دولت شده است، اما این رضایت خاطر چیزی جز خوشخیالی نیست زیرا اولا واقعیتهای تورمی با اعداد اعلامی از سوی دولت تفاوت فاحش دارد و به قول رئیسجمهور محترم «ملاک تورم جیب مردم است نه آمار و ارقام بانک مرکزی» و ثانیا یک شوک سیاسی، اقتصادی یا اجتماعی میتواند نقدینگی مذکور را از حالت منجمد و غیر فعال بودن خارج کند و با آزاد شدن فنر آن، تورمی غیر قابل کنترل را به بازار تحمیل کرده و خسارتهای بزرگ اقتصادی را منجر شود.
فوریترین راه برای کنترل این معضل این است که بانکها به عدم دریافت وام از بانک مرکزی مجبور شوند و این تنها زمانی میسر خواهد بود که دولت بدهیهایش را با بانکها تسویه نماید. عدم پرداخت بدهی دولت به بانکها موجب آن شده تا بانکها برای پرداختهای جاریشان به وام از بانک مرکزی متکی باشند و عدم پرداخت وام از سوی بانک مرکزی موجب عدم توانمندی بانکها به ایفای تعهداتشان خواهد شد. دولت روحانی در سالهای اخیر نه تنها بدهی خود را با بانکها تسویه نکرده، بلکه آن را افزایش نیز داده است.
این افزایش شدید نقدینگی باعث نگرانی جدی کارشناسان بهخاطر تورم قریبالوقوع شده است.
چندی قبل، احمد حاتمی یزد کارشناس اقتصادی درخصوص رشد نقدینگی با ابراز نگرانی از عملکرد بانکها در اقتصاد کشورتاکید کرد:«در حال حاضر بانکها به طور بالقوه و در آینده حتمی انفجاری بزرگ در اقتصاد کشور ایجاد خواهند کرد.اگر این نقدینگی را کنترل نکنیم، فجایع بزرگی در انتظار ماست.»
او البته یک امیدواری هم دارد؛کاووسی با اظهار امیدواری درباره تعدیل نرخ سود در بودجه 97، افزود: رشد نقدینگی بسته به اقتصاد یک کشور میتواند مثبت یا منفی باشد و اگر تولید ناخالص داخلی در حالت خوشبینانه 5 یا 6 شود تورم 15 درصد منطقی است؛ اما در غیر این صورت خطرناک خواهد بود.
چندی قبل حسن سبحانی اقتصاددان برجسته و نماینده سابق مجلس شورای اسلامی با تحلیل سیاست نوشت: «نقدینگی در سالهای اخیر، از طریق خلق پول بانکی و نرخهای بهره بالا و جاذب، به مثابه آبی حجیم، پشت سدی تحقیقا شکننده، تجمیع و آثار مخرب آن اقتصاد ایران را دربرگرفته است. سدی که حجم آب آن (نقدینگی)، باید از طریق ارزش افزودههای ناشی از تولید افزایش مییافت، از ناحیه پرداخت بهره به صاحبان سپردههای بانکی، افزونتر و در نتیجه خطرناکتر شده است.
آرزو میکنم مقامات کشور و سیاستگذاران اقتصادی آن، با عبرت گرفتن از سالهای طولانی آزمون و خطا و دست بر داشتن از سیاستهای اقتصادی ناموفق، «نقدینگی» تهدیدکننده موجود را به مجاری فعالیتهای مولد هدایت و ضمن بهرهمند شدن از اشتغال حاصله، مانع از آن شوند که طبقات متوسط و ضعیف جامعه، تورمهای حاد و بنیان کن و آسیبهای اجتماعی بیشتری را تجربه نمایند. باشد تا به این ترتیب نشان دهند عظمتشان و سمت و سوی آراء دهها میلیون مشارکتکننده هوشیار در انتخابات اخیر را، آنطور که بایسته و شایسته آنان است ادراک میکنند و نسبت به رعایت لوازم آن متعهد و پایبند است.
کانال رسمی روزنامه کیهان در تلگرام
@kayhan_news
گزارش خبری تحلیلی کیهان
نقدینگی 1424 هزار میلیارد تومانی زمینهساز تورم یا رونق اقتصادی؟
منابع رسمی اعلام کردند که نقدینگی به رقم بیسابقه 1424 هزار میلیارد تومان رسیده و از این حیث رکورد تازهای در دولت دوازدهم به جای ماند. اما این نقدینگی از کجا آمده،کجاست،چه فایده یا خطری در اثر وجود چنین حجم عظیمی کشور را در بر میگیرد؟ چرا نمیشود با این حجم عظیم پول کاری کرد و حتما باید متوسل به خارجیها یا دست درازی به صندوق توسعه ملی شد!؟ آیا این پول را میتوان با حساب و کتاب بازار،حدود 1000 میلیارد دلار قلمداد کرد؟ یعنی با این محاسبه که هر دلار 4400 تومان است، این ریال را به دلار تبدیل کرد و برای آن همان گرهگشایی را منظور کرد؟
فراموش نکنیم زمانی را که حسن روحانی از منتقدان افزایش نقدینگی در دولت قبل به شمار میآمد، حالا نقدینگی در دولت او از یک تریلیون و 424 هزار میلیارد تومان گذشت! نقدینگی در ابتدای دولت روحانی 492 هزار میلیارد تومان بود، در حال حاضر نزدیک به3 برابر شده است.
در آذر ماه 92حسن روحانی در گزارش صد روزه نخست خود گفته بود: «اگر رشد نقدینگی در جامعه را مهار کنیم - که در این دو ماه رشد آن متوقف شده و حالت نزولی پیدا کرده است - در زمینه کاهش تورم بسیار موثر خواهد بود. ما باید رشد نقدینگی را در کشور کنترل کنیم.»
دولتمردان معتقدند در شرایط کنونی علیرغم رشد نزدیک 30 درصدی نقدینگی، تورم معادل 30درصد رشد نکرده است! همین امر موجب خوشحالی و رضایت خاطر مسئولین دولت شده است، اما این رضایت خاطر چیزی جز خوشخیالی نیست زیرا اولا واقعیتهای تورمی با اعداد اعلامی از سوی دولت تفاوت فاحش دارد و به قول رئیسجمهور محترم «ملاک تورم جیب مردم است نه آمار و ارقام بانک مرکزی» و ثانیا یک شوک سیاسی، اقتصادی یا اجتماعی میتواند نقدینگی مذکور را از حالت منجمد و غیر فعال بودن خارج کند و با آزاد شدن فنر آن، تورمی غیر قابل کنترل را به بازار تحمیل کرده و خسارتهای بزرگ اقتصادی را منجر شود.
فوریترین راه برای کنترل این معضل این است که بانکها به عدم دریافت وام از بانک مرکزی مجبور شوند و این تنها زمانی میسر خواهد بود که دولت بدهیهایش را با بانکها تسویه نماید. عدم پرداخت بدهی دولت به بانکها موجب آن شده تا بانکها برای پرداختهای جاریشان به وام از بانک مرکزی متکی باشند و عدم پرداخت وام از سوی بانک مرکزی موجب عدم توانمندی بانکها به ایفای تعهداتشان خواهد شد. دولت روحانی در سالهای اخیر نه تنها بدهی خود را با بانکها تسویه نکرده، بلکه آن را افزایش نیز داده است.
این افزایش شدید نقدینگی باعث نگرانی جدی کارشناسان بهخاطر تورم قریبالوقوع شده است.
چندی قبل، احمد حاتمی یزد کارشناس اقتصادی درخصوص رشد نقدینگی با ابراز نگرانی از عملکرد بانکها در اقتصاد کشورتاکید کرد:«در حال حاضر بانکها به طور بالقوه و در آینده حتمی انفجاری بزرگ در اقتصاد کشور ایجاد خواهند کرد.اگر این نقدینگی را کنترل نکنیم، فجایع بزرگی در انتظار ماست.»
او البته یک امیدواری هم دارد؛کاووسی با اظهار امیدواری درباره تعدیل نرخ سود در بودجه 97، افزود: رشد نقدینگی بسته به اقتصاد یک کشور میتواند مثبت یا منفی باشد و اگر تولید ناخالص داخلی در حالت خوشبینانه 5 یا 6 شود تورم 15 درصد منطقی است؛ اما در غیر این صورت خطرناک خواهد بود.
چندی قبل حسن سبحانی اقتصاددان برجسته و نماینده سابق مجلس شورای اسلامی با تحلیل سیاست نوشت: «نقدینگی در سالهای اخیر، از طریق خلق پول بانکی و نرخهای بهره بالا و جاذب، به مثابه آبی حجیم، پشت سدی تحقیقا شکننده، تجمیع و آثار مخرب آن اقتصاد ایران را دربرگرفته است. سدی که حجم آب آن (نقدینگی)، باید از طریق ارزش افزودههای ناشی از تولید افزایش مییافت، از ناحیه پرداخت بهره به صاحبان سپردههای بانکی، افزونتر و در نتیجه خطرناکتر شده است.
آرزو میکنم مقامات کشور و سیاستگذاران اقتصادی آن، با عبرت گرفتن از سالهای طولانی آزمون و خطا و دست بر داشتن از سیاستهای اقتصادی ناموفق، «نقدینگی» تهدیدکننده موجود را به مجاری فعالیتهای مولد هدایت و ضمن بهرهمند شدن از اشتغال حاصله، مانع از آن شوند که طبقات متوسط و ضعیف جامعه، تورمهای حاد و بنیان کن و آسیبهای اجتماعی بیشتری را تجربه نمایند. باشد تا به این ترتیب نشان دهند عظمتشان و سمت و سوی آراء دهها میلیون مشارکتکننده هوشیار در انتخابات اخیر را، آنطور که بایسته و شایسته آنان است ادراک میکنند و نسبت به رعایت لوازم آن متعهد و پایبند است.
کانال رسمی روزنامه کیهان در تلگرام
@kayhan_news
- ۳.۷k
- ۲۸ دی ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۱)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط