برشی از شعر گلهای کبود

🌿«برشی از شعرِ گلهای کبود»🌿


روزگاری، يک تبسّم، يک نگاه
خوش‌تر از گرمای صد آغوش بود
اين زمان بر هر که دل بستم دريغ
آتش آغوش او خاموش بود

روزگاری، هستی‌ام را می‌نواخت
آفتابِ عشقِ شورانگيزِ من
اين زمان خاموش و خالی‌ مانده است
سينه‌ی از آرزو لبريز من...


📒 دفترِ ابر و کوچه
✍🏼 #فریدون_مشیری
🌿🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺