تا نیایی گره از کار بشر وا نشود...

ای سایه ات همیشه به روی سرم بیا

زنجیر غم نشسته به بال و پرم بیا

هرشب برای آمدنت سمت آسمان

با التماس دست دعا می برم بیا

تا زنده ام اگر نشد آقا ببینمت

لطفی به من کن و نفس آخرم بیا

طوفان معصیت به درون می کشد مرا

تا موج آب رد نشده از سرم بیا

در این دیار غربت یخ بسته ی کدر

تنهاترین پرستو {{مهاجرم}} بیا