بعد از جنبش اصیل منطقه شدن طالبان و حمله و فحاشی سایبریها

بعد از جنبش اصیل منطقه شدن طالبان و حمله و فحاشی سایبریها به منتقدان برسمیت شناختن طالبان (همونا که به دیدار ظریف با نمایندگان طالبان حمله میکردن که رو خون دیپلماتهای شهیدمون قدم زدن و دنیا وقتی این تصاویر مخابره میشه چی بهمون میگن، ولی وقتی این اتفاق تو دوره دولت جدید افتاد همه اون حرفهاشون یادشون رفت هچ شدن حامی و تطهیر کننده طالبان) و داداشی شدن با آل سعود،
اگر کسی بگه بزودی اسرائیل هم برسمیت شناخته میشه و خواهند گفت وعده الهی بوده برای بازگشت بنی اسرائیل به ارض موعود و باهاش دور افتخار خواهند زد و هر کی انتقاد کنه بهش حمله خواهند کرد، باز تعجب نمیکنم...

قرار بود سیاست عین دیانت باشه ولی متاسفانه دیانت شده عین سیاست!
در روابط بین الملل چیزی بنام دوست و دشمن دائمی وجود نداره و جای دوست و دشمن بر اساس منافع ملی میتونه تغییر کنه
اما مشکل کجاست؟
مشکل افراط و تفرطیه...

امام علی علیه السّلام فرمودند:

أَحْبِبْ حَبِيبَكَ هَوْناً مَا عَسَى أَنْ يَكُونَ بَغِيضَكَ يَوْماً مَا وَ أَبْغِضْ بَغِيضَكَ هَوْناً مَا عَسَى أَنْ يَكُونَ حَبِيبَكَ يَوْماً مَا ؛

در دوستی دوستت اندازه نگه دار، شايد روزی دشمنت گردد؛ با دشمنت نيز از حد مگذر، شايد روزی دوستت گردد.