مؤلف: استاد علی اکبر خانجانی 🌹♥️♥️♥️♥️

(یا من هو : ای منی که اوئی)

۴٢۴ -آنچه که در "من" می خواھد غیر است و آنچه را ھم که می خواھد غیر است. تن، گرسنه و تشنه و خسته و بیمار می شود چون از غیر است و عاقبت ھم غیر می شود و بخاک می پیوندد و ھمه مطالباتش ھم غیر است مثل آب و غذا و لحاف و خانه و دارو و پزشک و پرستار وو... غیری را می خواھد و غیری را نمی خواھد غیری را دوست دارد و غیری را دشمن می دارد چون خودش ھم غیر است از آب و خاک و نبات و حیوان و پدر و مادر و جامعه است و تا دم مرگ ھم به ھمین غیرھا نیازمند است. پس خود من کیست؟

۴٢۵" -من" نیست عین عدم است. ولی این نیستی دارای اراده خواستن و نخواستن است. ھمین کسی که می گوید "من کیستم" کیست؟ پس کسی در این عدم و بر جای آن بصورت نامرئی و غیرقابل فهمی نشسته و حضور دارد که می پرسد: من کیستم؟ تو کیستی؟ خود تو چیستی؟ و این خداوند است. "خدا، خوِد خود توست." علی- (ع)

۴٢۶ -پس این "من"، تو نیستی اوست اوئی که منش کرده ای یعنی تنفیس نموده ای و این من کردن او، سرمنشأ ھمه سوءتفاھمات و گمراھی ھا و شرکها و جهل و جنون است. پس ھمواره بگو: یا من ھو: ای منی که اوئی! ای اوئی که منی!

۴٢٧ -پس "من" در ھر آدمی یک توھم و جنون و دروغ بزرگ است که سرچشمه ھمه دروغها و واژگونی ھاست چون نیست.

#کتاب_دیالکتیک_دیالکتیک
#استاد_علی_اکبر_خانجانی
@khanjanyaliakbar
www.akhar-zaman.com
www.khanjany.com