بمان گناه قشنگم گناه کم دارم

بمان گناه قشنگم گناه کم دارم
برای دیدن چشمت نگاه کم دارم

جهان من شده جغرافیای آغوشت
برای فتح جهانم سپاه کم دارم

اگر چه برکه همیشه ز شعر لبریزست
برای شور غزل نور ماه کم دارم


تمام‌سهم من‌از تو فقط‌!فقط‌دوریست
تو را به وسعت این آه ، آه کم دارم


برای رسم خطوط قشنگ چشمانت
سپید و آبی و سبز و سیاه کم دارم

بمان که بی در و پیکر به مرز عصیانم
شبیه کشور غم پادشاه کم دارم