تو نقش جهان...

من" ارگ بم" و خشت به خشتم متلاشی
تو "نقش جهان" هر وجبت ترمه و کاشی

این تاول و تبخال و دهان سوختگی ها
از آه زیاد است ،نه از خوردن آشی

از تنگ پریدیم به امید رهایی
ناکام تقلایی... و بیهوده تلاشی...

یک بار شده برجگرم زخم نکاری ؟
یک بار شده روی لبم بغض نپاشی؟

هر بار دلم رفت و نگاهی به تو کردم
بر گونه ی سرخابی ات افتاد خراشی

از شوق هم آغوشی.... و از حسرت دیدار .....
بایست بمیریم چه باشی.... چه نباشی
حامدی عسگری