هی پشت هم سیگار و موسیقی

هی پشت هم سیگار و موسیقی
تا بگذره روزای دلگیرت
تو گریه می کردی و می خندید
عکس کسی رو میز تحریرت
*
دیوونگی، تنها شدن، مردن
اینها کنار خستگیت هیچه
هر نیمه شب وقتی که را می ری
تو خونه بوی مرده می پیچه
*
تو آینه هرباری که می افتی
پر تر شده برفی که رو موته
هرلحظه داری منفجر می شی
وقتی سرت انبار باروته
*
تنها شدی، راه فراری نیس
تو موندی و صد تا در بسته
جا موندی و تنهاییات مثل
تنهایی یه کوچه بن بسته *
جا موندی و دنیا برات تنگه
حتی توی تابوتتم جا نیست
روتو به هرسو میکنی مرگه
جایی برای پیرمردا نیست
*
حس میکنی صدساله بیداری
تنها دوای غصه هات خوابه
سرگرمیات سیگار و سردردن
تنها رفیقت قرص اعصابه
*
داری فرو میری، فرو میری
سردت شده، ساحل چقد دوره
تنها شدی و گریه هات مثل
اشک یه ماهی زیر ساطوره
*
شعرات همه روی زمین پخشن
شکل تویه نعشی که تو جوبه
تو کوچه ها بارون میاد، اما
تو رادیو گفتن هوا خوبه! ------
حامد ابراهیم پور
از کتاب "به احترام سی و پنج سال گریه نکردن "