ما

ما
برایِ عاشقِ مَردی شدن
نیازی بـه تیپُ چهره یِ فوق العـاده، قدِ بلنــد
یا چالِ عمیقِ گونه، لبخندِ دلبـر و اخمِ جذاب نداریم...
بی هــوا یکی میاد تو دلمونُ موندگار میشه....
بدونِ این که در بزنه و مقدمه بچینـه و برامون شعرهایِ عاشقانه بخــونه.... یهــو میادُ، میشه صاحبِ همه یِ دنیایِ کوچیکمون....
چهارخونه یِ پیراهنش میشـه چاردیواریِ آرامشمون، میشـه دیـوِ داستان هایِ دلبرمون...
مـردِ شعرایِ بی قافیه امون....
میشه شاهِ بی تاجُ تختِ قصـرِ دلمون... ما دختـرا یهـو دلمون سـُــر میخـوره سمتِ یه مـردی که
نه اسبِ آرزوها رو سواره و نـه قد و بالاش شبیه مدل هایِ اروپایی....
یه مـردی که سادگی از نگاهش و کلمه به کلمه یِ حرفاش میباره
یه مــردی که ساده ست ولی
"مَــرده"...
معمولیــه ولی
"واقعیه"... مردهایِ واقعی شبیه قصـه ها نیستـن اما
کلی قصـه بلدن برایِ شب هایی که بی خـوابی و کلی امنیت تو آغوششونه واسه وقتایِ بی پناهی....
دلیلِ عاشق شدنِ مادخترهـا فقط
دیدنِ یه "مــرد"ِ واقعیه و بس....