غمی افتاده در جانمپریشانم پریشانم

غمی افتاده در جانم؛پریشانم پریشانم
چرا میسوزم اینگونه نمیدانم نمیدانم

دلم بیهوده میگیرد هوایم ابری ابریست
پر از بغضم نمیبارم ولی محتاج بارانم

میان شک و تردیدم چرا آشفته ام گاهی
خدایاعاشقم یعنی؟که غم افتاده در جانم

زبانم لال شاید عاشقم کرده ست چشمانت
چگونه پاک دیدن را بیاموزم به چشمانم

تو ای شیرین من با خنده هایت دل نبر از من
در این ایام کوتاهی که در شهر تو مهمانم

مسافر هستم و باید ببندم کوله بارم را
خداحافظ شب شعرم خداحافظ نمیمانم