برای آدم های تنهایی مثل ما

برای آدم های تنهایی مثل ما
هوا سوز سردی دارد
و ما برای نلرزیدن دست هایمان را
دور خودمان حلقه می کنیم
اینجا گاه گاهی باران می گیرد
و اشک هایمان مجال پیدا می کنند
تا زیر باران گم شوند ...
از اینجا که ماییم تا آنجا که تو
بدون دغدغه ،پشتِ پنجره ،
فنجان چایت را
به لب هایت نزدیک کرده ای
و با آرامش بَنان گوش می دهی
هزار پاییز فاصله است ...