بمان

بمان
کارت نباشد
اگر رسم، رسم فراموشی ست،
اگر می آیند،
می مانند،
و روزی ناگهان
بی هیج دست خطی...
.
کارت نباشد بانو،
تو!خودت باش...
با تمام مهربان هایت،
تو!خودت باش...
با چشمانی که باور کن،
خداهم از خلقتشان
حیران است...
تو! بمان و باور کن،
دو قدم مانده به ناامیدی "خدا" می رقصاند
تمام دنیا را
به ساز عاشقانه هایت