بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت نهم: باید انسان را در بیان و تعریف آفریدگارش بشناسیم :
روح انسان با جهت‌گیری به سوی دین فطرت تعالی می‌یابد و روانش با آن به اطمینان و آرامش می‌رسد:
فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ - پس روى دل و جهت خود را متوجّه آيين خالص پروردگار كن! اين فطرتى است كه خداوند، انسانها را بر آن آفريده؛ دگرگونى در آفرينش الهى نيست؛ اين است آيين استوار؛ ولى اكثر مردم نمى‌دانند!( سوره روم آیه 30)
فطرت از ریشۀ فَطَرَ به معنای گشودن، به یک ویژگی در آفرینش گفته می‌شود؛ یعنی: خداوند انسان را اینگونه آفریده است؛ یا به تعبیر دیگر، این ویژگی‌ها را در درون انسان سرشته است؛ بنابراین، عمومیت دارد و درهمگان به یک شکل وجود دارد؛ اگر چه ممکن است در برخی پوشیده محجوب شود و نورافشانی نکند.
اساس و رأس فطریات، خداجویی، خداشناسی، خداپرستی و خدا دوستی محبت به او می‌باشد، چنان که همگان بی‌حدّ، عاشق کمال بی‌حدّ می‌باشند که اوست.
می‌فرماید: دین استوار همین است، یعنی دینی که با تکیه بر آن می‌ توانی راست قامت بایستی، همین دینی است که در فطرت انسان نهادینه شده است؛ اما مشکل علم دانایی می‌باشد که اکثر مردمان، فاقد آن می‌باشند.