بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت هشتم :
باید انسان را در بیان و تعریف آفریدگارش بشناسیم :
انسان عاشق است و زندگی به جز عشق و رفتن به سوی معشوق نیست.
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ وَلَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا وَأَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ -بعضى از مردم، معبودهايى غير از خداوند براى خود برمی گزینند؛ و آنها را همچون خدا دوست مى‌دارند؛ امّا آنها كه ايمان دارند، شدت محبت‌ شان محبوب غایی آنها خداوند است، و آنها كه ستم كردند، و معبودى غير خدا برگزيدند، هنگامى كه عذاب الهى را مشاهده كنند، خواهند دانست كه تمامِ قدرت، از آنِ خداست؛ و خدا داراى مجازات شديد است.(سوره بقره آیه 165)
وجود آدمی، سرشار از محبّت است و برای اختصاص آن، دنبال محبوب می‌گردد. محبوب را هدف قرار می‌ دهد و محبت به او، انگیزه و جهت حرکتش می‌گردد، چرا که محبّ مایل به لقای محبوب است؛ لذا آدمی خیلی چیزها را می‌ شناسد، اما درنهایت به سوی محبوبش می‌ رود.
خداوند سبحان، محبّت به خود را وجود بندگانش نهادینه کرده‌ است، اما کسانی که از او غافل می‌ شوند، چیزهای دیگری را محبوب غایی خود قرار میدهند و آن محبّتی که باید به خدا داشته باشند را به آن چیزها اختصاص می‌دهند و در جهت رسیدن به آنها حرکت می‌ کنند؛ که البته آنها چیزی نیستند به جز دنیای فانی و مظاهرش!