یکی باشه وقتایی که دلمون از عالم و آدم گرفت دلخوش حضورش ت

یکی باشه وقتایی که دلمون از عالم و آدم گرفت دلخوش حضورش تو زندگیمون باشیم
نه این که خودش باعث دلگرفتگیمون بشه...
یکی باشه بیاد زخمامونو ببنده
نه این که خودش نمک رو زخم بشه
یکی باشه جوری باشه که از انتخابش افتخار کنیم
نه این که شرمنده دلمون بشیم بابت انتخابمون
یکی باشه انقدر بمونه که دهن این جماعتی که میگن هیچکی موندنی نیست بسته بشه
نه این که بزاره بره و طعنه های این جماعت آتیشت بزنه...
یکی باشه بفهمیم زندگی هنوز خوشگلیاشو داره
نه این که با خودمون بگیم دنیا جای قشنگی نیست...
یکی باشه مدام بالا پایین،سرد و گرم،روشن و خاموش نشه مردونه بسازه،بمونه...
نه این که طوری باشه که هر لحظه آماده رفتنش باشیم...
یکی باشه دلی دوسمون داشته باشه،ما رو فقط واسه خودمون بخواد
نه بخاطر منفعت خودش،نه بخاطر سرگرمی،نه بخاطر فراموش کردن گذشته...
نیست،به خدا خیلی گشتم نیست...
شاید قبلنا بوده ولی مطمئن الان دیگه همچین آدمی نیست...
هر کس یه جای کارش میلنگه...
میدونی بزرگترین ثروت یه آدم پول و ماشین و داراییش نیست
ثروت یعنی یکیو داشته باشی دلی بخوادت،دلی دوست داشته باشه،دلی باهات بمونه...
فقیریم،همه ما فقیریم...