تنش

ﺍﺯ ﺧﻮﺷﯽ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ،
ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺁﺩﻣﯿﺰﺍﺩ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ..
ﺑﻪ ﺭﻓﺘﻦ ...
ﺑﻪ ﻣﺎﻧﺪﻥ ...
ﺑﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ِ ﮐﺴﯽ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻧﺪﺍﺷتنش ...
ﺑﻪ ﻋﺸﻖ،
ﺑﻪ ﺑﯽ ﻋﺸﻘﯽ ...
ﺑﻪ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﻦ ...
ﺑﻪ ﺩﻝ ﮐﻨﺪﻥ ...
ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺗﺎﺯﻩ ﻭﺍﺭﺩ ...
ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺵ ﺣﺘﯽ ...
ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺮﺱ ...
ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ...
ﺑﻪ ﺩﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﻨﮓ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ...
ﺑﻪ ﻗﻠﺒﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﭙﺪ ...
ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ ...
ﺧﻮﺏ ﯾﺎ ﺑﺪ ...

ﯾﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺍﯾﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ...
سفرهای تنهایی همیشه بهترند
همین که زخمِ آخرین آغوش را به تن‌ نمی‌کشی
همین که از دردِ خداحافظی به خود نمی‌‌پیچی‌
همین که تلخی‌ یک بغض را با خودت از شهری به شهری نمیبری
همین یعنی‌ سفرت سلامت ..