منتخب امروز از کلاس درس پرودگار ....

-✍ ایمان و توبه ى موسمى و موضعى ارزشى ندارد. «مسّكم الضرّ...»

- در گرداب خطر، انسان یكتاپرست مى شود، «الاّ ایاه» و نارسایى همه ى اسباب ظاهرى و پندارى روشن مى گردد. «ضلّ مَن تدعون»

- فاصله گرفتن از وسایل مادّى، عامل درك بهتر حقایق است. «مسّكم الضرّ فى البحر ضلّ مَن تدعون الاّ ایّاه»

- جز خداوند، هر معبودى محو و نابود مى شود. «ضَلّ مَن تدعون الاّ ایّاه»

- دعاى خالصانه مستجاب مى شود. «الاّ ایّاه فلمّا نجّاكم»

- آسایش، عامل غفلت است. «نجّاكم الى البَرّ اعرضتم»

- جاذبه هاى دنیا به قدرى دلفریب است كه انسان پس از ساعتى نجات از مهلكه، همه چیز را فراموش مى كند. «فلمّا نجّاكم... اعرضتم»

- فراموش كردن خداوند پس از نجات، جلوه ى روشن كفران است. «و كان الانسان كفوراً»
یكى از دلایل فطرى بودن توحید، این است كه انسان در حالت درماندگى و ناامیدى از همه وسایل مادّى، متوجّه یك نقطه غیبى مى شود كه او را نجات دهد.

شخصى منكر خدا، از امام صادق علیه السلام دلیلى بر اثبات خدا مى خواست. حضرت پرسید: آیا تاكنون سوار كشتى شده اى كه دچار حادثه شود؟ گفت: آرى، یك بار در سفرى دریایى كشتى ما متلاشى شد و من بر تخته پاره اى سوار شدم. امام پرسید: آیا در آن هنگام، دل تو متوجّه قدرتى بود كه تو را نجات دهد؟ گفت: آرى. فرمود: همان قدرت غیبى، خداست.