به دارم میکشد هر شب خیال آباد چشمانت

به "دار"م میکِشد هر شب ،خیال آبادِ چشمانت
به شعرش میکشم هربار چنین استادِ چشمانت

کویرم ، خاک بی خَیرم ،عیادت میدهی باران!؟
گرفته‌ پای " صبر "م را ، کنون صیادِ چشمانت

برای تا "خدا" رفتن ، به دستان " تو " محتاجم
که کس لایق ندیدم‌ جز ، تو و میعاد چشمانت

اگر دردی رسد از " تو " ، منم مشتاق آن دردت
همین عاشق کُشی ها شد،یک از ایرادِ چشمانت

امیرِ لشکرِ " حزن " ی ..... جنابِ شعرهای من
به بندم میکشد هر شب تَک و مرصادِ چشمانت

" سوا " از خود مپندارم .... غزل آلای اشعارم
نشان از " کس " نمی گیرم ، بجز آحادِ چشمانت

از این که هستی و دنیا ، پر از معناست ممنونم
به بندم می کشد هر شب ، خیال آبادِ چشمانت


✍ ؛ رضا زارعی ..... قروه
"شعری از کتاب بهار"