گرچه ازجنس گلی ازخود گل نازتری

گرچه ازجنس گلی ازخودِ گل نازتری
بین صد گونه ی گل از همه طنازتری

به خدایی که مرا ساده گرفتار توکرد
از غـم و سیل بـلا خـانه بــراندازتـری

آخر ازعشق تو گاهی به خیالم نرسد
که بجویم نفسی هـمدل و همرازتری

در پس پنجره ی منزل حافظ مَنشین
که کنـد وصف تـو را رنـدِ غـزلبازتری

نکند عکس تو را باز بــه تصویر کشد
شاعـــرِ نـو قلـــم ِ قــافیه پـــردازتری

به شراب و شرر ساغــر پر باده قسم
تا ابـــد لب ننهــم‌ بـــر لب دمسازتری

شاعرچشم توهستم عسلِ شعر وغزل
اینقَدرعشوه نکن کز همه کس نازتری