هی اشک تمساح ریختیم و نیشمون وا بود

.
هی اشک تمساح ریختیم و نیشمون وا بود
یه عمر مثلِ گاو و خر خوردیم و حظ کردیم

سلّول هایِ خسته یِ خاکستری رو با
اسپرم هایِ عقده ایِ خود عوض کردیم!

مردِ نبردِ روز و شب زیرِ پتو بودیم
سوراخ هایِ سرخ زن روُ نیزه هامون بود

اندام ما یک مشت روده بود و یک آلت
مغزی اگه هم بود تویِ بیضه هامون بود!

بی غیرتایِ رونده و وامونده ما بودیم
بی غیرتایِ بی حواسِ توُ سری خورده

با،زنده هایِ چشم گردِ مردمک خونی
با روح هایِ رو سیاهِ واقعن مرده

هی آسمون و ریسمون می بافتن از هیچ
دستای پنهونی مردم شد خدایِ ما

مثلِ عروسک های گیجِ خیمه شب بازی
هر کس یه نخ پیچید دورِ دست و پایِ ما

با دست ما دنیای ما رو زیر و روُ کردن
با دست ما امّیدُ از دنیای ما بُردن

یه عمر مثلِ گوسفندا زندگی کردیم
گرگا دمار از روزگارِ ما درآوُردن!

خوردیم و خوابیدیم توُ سوراخ هر دیوار
ما موش هایِ کون گشادِ خواب آلودیم

باید سرِ دروازه هایِ شهر بنویسن:
بی عرضه هایِ بزدلِ تاریخ خود ما بودیم!